Nikt nie lubi uczucia ciągle napiętej, swędzącej skóry twarzy. Czy to lato, czy to zima, walczymy z tym nieprzyjemnym stanem, ale czy znamy jej korzenie? Stosowanie kosmetyków nawilżających oraz picie sporej ilości wody nie przynosi ulgi? Może to być oznaka nie tylko niedostatecznej pielęgnacji skóry, ale także ukrytych chorób.
Spis treści
Czynniki zewnętrzne i ich wpływ na stan skóry
Zmiana warunków atmosferycznych w przypadku wielu osób wiąże się z zakupem dodatkowych środków zapobiegającym wysuszeniu skóry. Sucha skóra twarzy staje się prawdziwą zmorą w okresie jesienno-zimowym kiedy to temperatury spadają do lub poniżej zera. Porywisty wiatr, chłód, zacinający deszcz wystawiają naszą skórę na prawdziwy test wytrzymałościowy. Codziennie korzystanie z gorących kąpieli, solarium, zbyt częste przebywanie na słońcu również działają destrukcyjnie. To, z czym na co dzień narażamy na kontakt swoją skórę nazywamy czynnikami egzogennymi, które możemy w mniejszym lub większym stopniu kontrolować dla dobra kondycji naszego ciała i jego zdrowia.
Czynniki wewnętrzne świadczące o chorobie skórnej
W pierwszej kolejności zawsze obarczamy stan swojej skóry z powodu pogody za oknem, zbyt częstych wizyt w solarium czy nieodpowiednich kosmetyków. Nie zawsze są one jednak odpowiedzialne za jej wysuszenie. Czynniki endogenne są uwarunkowane genetycznie i mogą przysporzyć tak samo niekomfortowej, jak i wielce uciążliwej suchoty. Możemy zauważyć, kiedy sucha skóra na twarzy staje się nie do zniesienia pomimo używania kremów nawilżających. Natomiast w momencie pojawienia się zdecydowanie wysuszonych i bolesnych obszarów skórnych na brzuchu, udach i rękach należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, albowiem są to oznaki chorób.
Najczęściej diagnozowane choroby z objawami suchej skóry
- ATOPOWE ZAPALENIE SKÓRY (AZS) to choroba autoimmunologiczna charakteryzująca się obniżeniem poziomu ceramidów w składzie lipidów naskórka. Zmniejszona ilość czynników nawilżających powoduje szybszą utratę wody, przez o do wysuszenia skóry dochodzi znacznie szybciej niż w wypadku osób nie chorujących na AZS. Skóra jest nadwrażliwa na skoki temperaturowe i klimatyczne. Dochodzi do pękania, swędzenia, wysuszenia, które z kolei doprowadza do tworzenia się ran.
- ŁUSZCZYCA charakteryzuje się zaburzonym procesem przemiany komórek, które dojrzewają zbyt szybko w stosunku do komórek znajdujących się na powierzchni skóry w postaci naskórka. Tym samym powstają warstwy niezłuszczonych komórek wierzchnich i warstwy nowych i ciągle formujących się komórek skórnych. Takie procesy pojawiają się pod postacią grudek pokrytych łuskami na kolanach, łokciach, lędźwiach, okolicach podbrzusza lub głowy.
- CHOROBOM TARCZYCY towarzyszą zmęczenie, osłabienie, skrajne stany przybierania lub tracenia na wadze, a to ze względu na niedobór lub nadmiar produkcji hormonów tyroksyny i trójjodotyroniny. Oprócz tego kolejnym objawem jest problem skórny. Pękanie, łuszczenie i ciemnienie fragmentów skórnych powinno zostać skonsultowane z lekarzem, gdyż może to być jeden z objawów choroby tarczycy.
- Niezdiagnozowana i nieleczona CUKRZYCA prowadzi do odwodnienia i wysuszenia skóry. Nadmierne pękanie i wolne gojenie się ran również może świadczyć o tej chorobie. Znany zespół stopy cukrzycowej przyczynia się do rozwoju infekcji w skórze popękanych pięt.
Leczenie objawów suchej skóry
W zależności od wpływu czynników zewnętrznych lub wewnętrznych należy zastosować się do zaleceń lekarza prowadzącego. O ile zabezpieczenie skóry przed zimnem, bądź gorącem nie powinno należeć do skomplikowanych czynności, o tyle dbanie o nią w sytuacji przebiegu choroby wiąże się z ogromną odpowiedzialnością. W przypadku cukrzycy, łuszczycy, choroby tarczycy i AZS stosuje się intensywnie nawilżające i odpowiednio dobrane środki natłuszczające, nawilżające i łagodzące, na przykład zawierające emolienty. Dermokosmetyki z emolientami zawierają naturalne roślinne oleje tworzące niewidzialny film na skórze, który chroni ją przed utratą wody. Idealnie sprawdza się także przy pielęgnacji skóry noworodków.