Nikiel znany jest od dawna. Stosuje się go powszechnie. Ma srebrzystobiałą barwę, dlatego wykorzystuje się go w produkcji różnego rodzaju biżuterii (kolczyków, naszyjników, bransoletek). Alergia na nikiel jest jedną z najczęściej występujących alergii. Wśród chorych 8% stanowią dzieci.
Spis treści
Czego unikać w przypadku uczulenia na nikiel?
Funkcja niklu w organizmie człowieka nie jest jednoznaczna. Jednak niektóre badania wskazują, że pełni ważną rolę w metabolizmie człowieka. Nikiel jest uważany za pierwiastek śladowy diety, mimo że nigdzie nie opisano jego niedoboru. Wspomaga jednak działanie niektórych enzymów i bierze udział w ważnych procesach. Nikiel występuje m.in. w soczewicy, orzechach, margarynie, czekoladzie, kukurydzy, soi, cebuli, śledziach, owsie, koncentratach pomidorowych, owocach morza, winie. Poza produktami spożywczymi znajdziemy go w igłach, szpilkach, kluczach, sztucznej biżuterii, nożyczkach, długopisach, sztućcach, detergentach oprawkach okularów.
Nikiel jest pierwiastkiem, który występuje dość powszechnie. Dlatego całkowite jego wyeliminowanie nie jest możliwe. Tam, gdzie się jednak da, należy wybierać plastikowe odpowiedniki przedmiotów zawierających nikiel. Można też pomalować je lakierem bezbarwnym w miejscu kontaktu ze skórą. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na wszelkie przylegające do skóry przedmioty takie jak biżuteria, zegarki, guziki. Wśród czynników ryzyka trzeba wymienić też wiek (u dzieci łatwiej dochodzi do zarażenia), płeć (częściej na alergię narażone są kobiety), alergie na inne metale czy pracę zawodową (narażeni są kasjerzy, stomatolodzy, jubilerzy). Uczulenie na nikiel jest jedną z najczęściej spotykanych alergii kontaktowych.
Nikiel – objawy uczulenia
Objawy uczulenia pojawiają się po kilkunastu godzinach od narażenia się na kontakt z tym pierwiastkiem. Alergia może objawiać się poprzez: ogólnoustrojową alergię na nikiel, zapalenie spojówek (zaczerwienienie oczu), alergiczne kontaktowe zapalenie skóry (wysypka ze świądem pojawiająca się w miejscu bezpośredniego kontaktu skóry z niklem), astmę (trudności w oddychaniu, świszczący oddech), zapalenie śluzówki nosa, odrzucanie implantów stomatologicznych, kardiochirurgicznych i ortopedycznych, nudności lub wymioty. Może dojść nawet do wystąpienia objawów ogólnoustrojowych w tym wstrząsu anafilaktycznego. Zmiany skórne znikają zazwyczaj po 2-4 tygodniach.
Uczulenie na nikiel – leczenie
Podstawą rozpoznania alergii jest wywiad lekarski. Lekarz wykonuje również test płatkowy, który polega na nałożeniu na skórę pleców plastrów nasączonych alergenem o odpowiednim stężeniu. Po dwóch dobach oceniany jest odczyn alergiczny skóry. Musi być powtórzony w 3 i 4 dobie od zdjęcia plastrów. Innym sposobem zdiagnozowania alergii jest doustne podanie przez lekarza roztworu niklu w soli fizjologicznej. Po czym obserwuje się reakcje organizmu na podaną substancję. Jeżeli alergia na nikiel pojawi się raz, zwykle zostaje już do końca życia. Nie wymyślono jeszcze sposobu na jej całkowite wyleczenie. Najprostszym sposobem na wyeliminowanie objawów alergii lub zarażenia jest unikanie produktów oraz przedmiotów bogatych w ten pierwiastek. Powinno się pamiętać o prawidłowym zbilansowaniu diety. Ci, którzy mają kontakt z nikielem podczas pracy, muszą zachować środki ostrożności (rękawice, odzież ochronną). Na wysypki i wyprysk skórny, które występują w miejscach przylegania metalu do ciała, należy stosować maści natłuszczające. Kiedy objawy są bardzo poważne, trzeba udać się na wizytę do lekarza.
