Przede wszystkim należy zaznaczyć, że depresja poporodowa jest rodzajem choroby psychicznej, dlatego też w takim przypadku jak depresja poporodowa leczenie jest bardzo ważne. Sama diagnoza jak i leczenie tego typu depresji jest bardzo trudne.
Spis treści
Jakie mogą być przyczyny depresji?
W przypadku depresji poporodowej wymienia się takie czynniki jej powstania jak:
- Biologiczne( zaburzenia wynikające z funkcjonowania układu siatkowego, układu limbicznego czy podwzgórza i związane z tym zaburzenie ilości wytwarzanych hormonów),
- Środowiskowe(związane z uwarunkowaniami środowiskowymi jak utrata pracy, śmierć bliskiej osoby, poród czy stres),
- Psychologiczne(przykładem jest niska samoocena, negatywne myślenie).
Jak wykryć depresję?
Nie w każdym przypadku obniżenia nastroju po porodzie można mówić o depresji poporodowej. Z uwagi na skalę problemu eksperci przy podejrzeniu choroby jak depresja poporodowa test ma wskazać objawy depresji poporodowej u matek. Badanie określane jako Edynburska Skala Depresji Poporodowej służy do wstępnego określenia, czy kobieta cierpi na depresję poporodową. Jest to powszechna procedura, którą wykonać mogą:
- lekarze pierwszego kontaktu,
- położne,
- pielęgniarki środowiskowe,
- ginekolodzy i pediatrzy mający kontakt z noworodkiem i niemowlęciem.
Wykonanie samego testu zajmuje około 5 minut. Jego wykonanie może być wskazówką do skorzystania z konsultacji z psychologiem. Natomiast diagnozę depresji poporodowej może postawić formalnie tylko lekarz psychiatra, który może prowadzić leczenie farmakologiczne w razie potrzeby. Test określany mianem Edynburska Skala Depresji Poporodowej jest dostępny w internecie, ale należy pamiętać, że nawet jego samodzielne wykonanie zgodnie z instrukcją nie zastąpi konsultacji lekarskiej.
Jakie są objawy depresji poporodowej?
Depresja poporodowa nie jest samoistną jednostką chorobową w Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10. Ten rodzaj depresji przypomina inne zaburzenia depresyjne i z dlatego wyróżnia się takie objawy powiązane jak:
- objawy cielesne- senność, nadmierne zmęczenie, utrata lub wzrost apetytu, problemy ze snem czy brak zainteresowania seksem;
- objawy emocjonalne- obniżenie nastroju, smutek, drażliwość, płaczliwość, stany lękowe;
- objawy motywacyjne- bierność, niechęć do działania, apatia, uczucie braku sensu życia;
- objawy poznawcze- poczucie beznadziei, przekonanie o własnej niekompetencji i bezwartościowości, myśli samobójcze, poczucie nie radzenia sobie.
W przypadku depresji poprodowej niepokojące powinno być zauważenie choćby kilku z powyższych objawów oraz brak radości z macierzyństwa, unikanie kontaktów z własnym dzieckiem czy częsty płacz.
Czym jest baby blues?
Często depresja poporodowa jest mylona ze stanem określanym jako baby blues. Baby blues dotyka nawet do 80 % młodych mam, ale jest on zdecydowanie łatwiejszy do opanowania, gdyż matka czuje niepokój o dziecko, jest płaczliwa, ale nie traci kontaktu z niemowlakiem( co ma miejsce przy depresji poporodowej). Sygnałem, że stan młodej matki to nie baby blues powinien być czas trwania złego samopoczucia(które nie ustępuje przez dwa tygodnie) i wtedy warto udać się do psychologa albo psychiatry.
Kto jest narażony ma pojawienie się depresji?
Depresja poporodowa najczęściej występuje u kobiet, które są wrażliwe na ból, posiadają osobowość lękową z niewielkimi zdolnościami radzenia sobie ze stresem lub kobiet, które czują potrzebę posiadania pełnej kontroli nad sytuacją.
Warto wiedzieć, ze w przypadku baby blues nie jest konieczna wizyta u specjalisty, ale duże znaczenie ma wsparcie najbliższych w postaci odciążenia przemęczonej kobiety czy stworzenia jej okazji do zwierzeń. Przy depresji poporodowej zazwyczaj konieczne jest leczenie farmakologiczne oraz psychoterapia. Próba przeczekania tej choroby może być bardzo ryzykowna.
Czy można zapobiec depresji poporodowej?
Obecnie jedynie możliwe jest zmniejszenie ryzyka wystąpienia depresji poporodowej, które polega przede wszystkim na nauce radzenia sobie ze stresem oraz ujawnienie takich zależności jak pochodzenie z rodziny mającej styczność z depresją, brak umiejętności radzenia sobie z nowymi sytuacjami czy fizyczne wyczerpanie.
