Peru wszystkim obieżyświatom kojarzy się głównie z Machu Picchu, Świętą Doliną Inków, jeziorem Titicaca. Osoby, które miały okazje odwiedzić ten ciekawy południowoamerykański kraj, wiedzą, że wyróżnia się on niezwykle różnorodną kuchnią. Poza ziemniakami i chili, do podstawowych składników kuchni peruwiańskiej zalicza się kukurydzę. Jest ona na tyle popularna, że serwowana jest na śniadanie, obiad, kolację, a nawet, jako przystawka. Niemniej jednak, Peru to nie jedyne miejsce na świecie gdzie znany jest smak kukurydzy. Obok pszenicy i ryżu jest ona obecnie jedną z trzech najważniejszych roślin uprawnych. Do Europy trafiła w XVI wieku za sprawą Krzysztofa Kolumba. W Polsce znana nie od dziś jednakże jeszcze kilkanaście lat temu spożywana była głównie przez zwierzęta hodowlane.
Spis treści
Kukurydza i jej rodzaje
Kukurydza cukrowa (potocznie zwana słodką), która jest blisko spokrewniona z kukurydzą pastewną, na terenie naszego kraju jest rośliną stosunkowo nową. Uprawiana jest z przeznaczeniem do bezpośredniego spożycia, jak również dla przetwórstwa (do wyrobu mrożonek lub do konserwowania).
Złotem Indian, jak określana jest kukurydza, raczymy się głównie latem. W czasie wakacji, w urlopowych miasteczkach Polski, podobnie jak gofry bądź lody, jest ona wakacyjną przekąską. Dużą popularnością cieszy się również prażona kukurydza nazywana popcornem. Szeroki wachlarz kulinarnych możliwości daje kukurydza konserwowa. W wielu przepisach stanowi ona bazę pożywnych, gęstych zup, sałatek, jest dodatkiem do dań mięsnych. Ponadto z kukurydzy produkowane są inne produkty, które wyróżniają się zastosowaniem w przemyśle spożywczym. Zalicza się do nich mąkę kukurydzianą, kaszę, olej kukurydziany, czy też syrop glukozowo-fruktozowy.
Wartość odżywcza kukurydzy
Kukurydza budzi mieszane uczucia, ma ona swoich zwolenników oraz przeciwników. Niemniej jednak, nie można zaprzeczyć, iż wśród jej składników są również te, które sprzyjają naszej zdrowotności. Wartość kaloryczna kolby kukurydzy (180 gram) wynosi około 155 kcal, a ziaren konserwowanych 102 kcal/100 g. Świeże ziarna składają się w 70-76% z wody, 5-12% to cukry, 3-20% to skrobia, 2-4,5% to białko, 1,1-2,7% to tłuszcz, który jest źródłem cennych kwasów omega 3. Dużą zaletą kukurydzy jest brak w jej składzie glutenu, czyli białka występującego w pszenicy, życie, owsie i jęczmieniu. Jest to niezwykle ważna cecha, wziąwszy pod uwagę sugerowany związek glutenu z 55 chorobami, w tym rakiem, depresją, niektórymi schorzeniami autoimmunologicznymi i autyzmem. Ponadto ziarna kukurydzy są kopalnią witaminy C, witamin z grupy B, do których należy, zaangażowana w syntezę hormonów steroidowych, niacyna oraz kwas foliowy, który przypuszczalnie chroni organizm przed rozwojem nowotworów.
Kukurydza cukrowa obfituje w witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, tj. D, E, K, oraz prowitaminę A. Cechuje się ona wysokim poziomem sodu, wapnia, magnezu, żelaza, miedzi, manganu, fosforu, cynku, jodu. Kukurydza obfituje również w wzmacniający serce potas oraz selen, który odgrywa ważną rolę w profilaktyce antynowotworowej. Wymieniając składniki odżywcze ziaren kukurydzy nie można zapomnieć o zeaksantynie i luteinie, czyli przeciwutleniaczach zmniejszających ryzyko zwyrodnienia plamki żółtej oka oraz zaćmy.
Dzięki wymienionym składnikom, kukurydza m.in.:
- wspomaga walkę z cukrzycą i nadciśnieniem,
- chroni przed chorobami serca (działanie przeciwmiażdżycowe),
- zmniejsza ryzyko zachorowania na raka jelita grubego,
- stymuluje wydzielanie soków trawiennych,
- wspomaga odchudzanie,
- obniża poziom złego cholesterolu,
- korzystnie wpływa na układ odpornościowy,
- pomaga zapobiegać wadom rozwojowym układu nerwowego.
Czy kukurydza jest tak na prawdę zdrowa i warto ją jeść?
Najwięcej zastrzeżeń budzi kukurydza konserwowa, czyli z puszki. Zawiera ona o 2/3 mniej skrobi niż świeża, 5 razy więcej cukru oraz znaczne ilości soli. Ponadto przeciwnicy „zapuszkowania” kukurydzy podkreślają fakt, że do produkcji metalowych opakowań stosuje się bisfenol A, który może skutkować pojawieniem się chorób sercowo-naczyniowych, cukrzycy i otyłości.
Złą sławą cieszy się również, produkowany ze skrobi kukurydzianej, syrop glukozowo-fruktozowy. Wytwarzany jest on w wyniku szeregu długich procesów technologicznych. Sugeruje się wpływ wzmożonego spożywania syropu glukozowo-fruktozowego na rozwój nadwagi, otyłości, zwiększenie ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2, zaburzeń profilu lipidowego oraz chorób układu krążenia.
Kukurydza ma wiele twarzy. Dzięki temu, że może być przygotowywana na wiele sposobów nie wprowadza monotonni do kuchni. Co więcej, odpowiednio przechowywana daje możliwość cieszenia się jej smakiem przez cały rok. Najzdrowsza jest świeża kukurydza, ale także w jej przetworach znajdują się cenne składniki odżywcze.
