Zespół Touretta jest to rodzaj zaburzeń tikowych należący do grupy zaburzeń neurologicznych. Osoby chorujące na ten zespół mają co najmniej jeden tik wokalny polegający na wykonywaniu mimowolnych dźwięków i przynajmniej dwa tiki ruchowe. Pierwsze objawy pojawiają się w dzieciństwie w przedziale wieku: 3-9 lat, lecz przy prawidłowym leczeniu mogą znacznie złagodnieć lub nawet całkowicie zniknąć z biegiem czasu. Nazwa tego zaburzenia pochodzi od nazwiska neurologa- dr Georgesa Gillesa de la Tourette’a, który był pierwszą osobą, która opisała ten stan u jednej ze swoich pacjentek. Pomimo, że pierwszym udokumentowanym przypadkiem tego zaburzenia była kobieta, mężczyźni są znacznie bardziej narażeni na pojawienie się zespołu touretta. Szacuję się, że wystąpienie objawów jest u nich w porównaniu do kobiet 4 razy częstsze. Najczęściej najbardziej dokuczliwe objawy występują u osób wchodzących w wiek dojrzewania. Po tym okresie zazwyczaj dochodzi do poprawy. Częstotliwość wystąpienia zaburzenia nie jest ściśle związana z miejscem pochodzenia. Zespół Touretta nie należy do zaburzeń rzadkich. np.:. 1 na 100 Amerykanów cierpi na różnego rodzaju zaburzenia tikowe. Tym zaburzeniom często towarzyszą inne choroby. Najczęstsze schorzenia współwystępujące to zaburzenia obsesyjno-kompulsywne oraz nadpobudliwość psychoruchowa.
Spis treści
Zespół Tourette, a przyczyny.
Obecnie nie da się jednoznacznie określić przyczyny. Mówi się, że istnieje wiele genów odpowiedzialnych za zespół touretta, których jeszcze nie powiązano z tym zaburzeniem. Nie mnie jednak, istnieją badania stwierdzające powiązanie między nieprawidłowościami w pewnych obszarach mózgu np.:.w płacie czołowym, jak również w neuroprzekaźnikach np.:. w serotoninie. Istnieją przepuszczenia, że przyczyną wystąpienia zespołu touretta jest zbiór różnych czynników. Spekulacje te wynikają poniekąd z licznych i złożonych symptomów występujących przy tym zaburzeniu. Jedno z badań podczas, którego badanie kodu genetycznego przeprowadzono na 2434 osobach z zespołem touretta, wykazało, że na większe ryzyko wystąpienia zaburzenia narażone są osoby u których gen NRXN1 uległ delecji lub CNTN6 duplikacji.
Inne badanie przeprowadzane przez zespół naukowców z całego świata w Rutgers wykazało, że za wystąpienie zespołu odpowiada co najmniej 400 zmutowanych genów podobnie, jak np.:. w wypadku epilepsji. Przykładowe tiki ruchowe to m.in. przewracanie oczami, częste mruganie, gwałtowne ruchy rąk, skrzywienie twarzy, mimowolne wzruszanie ramionami. Natomiast do najczęściej spotykanych tików wokalnych należą m.in. sapanie, chrząkanie, kaszel, wąchanie, a nawet szczekanie. W bardziej skrajnych przypadkach może dojść nawet do koprolalii- mimowolnego wypowiadania publicznie nieodpowiednich słów, jak np.:. przekleństwa, co może wiązać się z nieprzychylnością społeczeństwa. Warto zaznaczyć, że tiki głosowe są znacznie rzadziej spotykane występują u ok. 1 na 10 osób z zespołem touretta.
Leczenie Zespołu Touretta. Jak pomóc osobom cierpiącym na to zaburzenie?
Najczęściej objawy nie wymagają interwencji w postaci leków. W sytuacjach, kiedy tiki są na tyle intensywne, że uniemożliwiają normalne funkcjonowanie, pacjentom podaje się tzw. neuroleptyki- najefektywniejsze w tłumieniu tików. Niestety leki w dużej dawce mogą nieść za sobą szereg skutków ubocznych.Z tego powodu warto w miarę możliwości ograniczyć ilość przyjmowanego leku. Ponadto, nie ma na rynku leku, który eliminowałby całkowicie niepożądane symptomy. Innym pomocnym sposobem na zmniejszenie objawów jest terapia behawioralna prowadzona przez terapeutę. 1. rodzaj takiej terapii polega na złagodzeniu pragnienia tiku jest to tzw. trening nawracania nawyków. 2 sposobem leczenia w ten sposób jest terapia ERP, która wiąże się z lepszym kontrolowaniem chęci tiku przez pacjenta . Z całą pewnością takie terapie mogą pomóc, a na pewno nie zaszkodzą.
