Koronarografia to radiologiczne badanie diagnostyczne, które pozwala określić budowę i drożność tętnic wieńcowych, kondycję lewej komory serca czy stopień zaawansowania zmian miażdżycowych. Na podstawie wyników można oszacować metodę leczenia odpowiednią dla danego pacjenta – od przepisania leków po operację wszczepienia pomostów aortalno-wieńcowych.
Spis treści
Wskazania do koronarografii
Koronarografię można przeprowadzić w wielu przypadkach. Jest częstą metodą diagnostyczną u pacjentów z różnymi postaciami choroby tętnic wieńcowych lub jej podejrzeniem. Podstawą do wykonania badania są, między innymi, świeży zawał serca, wracające bóle wieńcowe, stabilna choroba wieńcowa, wada zastawkowa czy groźne zaburzenia rytmu serca.
Jak przebiega badanie?
Koronarografię rozpoczyna się od przekłucia pachwiny kończyny dolnej (czasem kończyny górnej), następnie wprowadza się cewnik, który przemieszczany jest tętnicą główną (aortą) do tętnic wieńcowych. Przez cewnik podaje się kontrast jodowy, dzięki któremu na monitorze rentgena widoczny jest stan zakontrastowanych naczyń. Badanie pozwala stwierdzić czy tętnice są zwężone, a jeśli tak, to czy jest to zwężenie groźne.
Samo wprowadzenie kontrastu jest bezbolesne. Pacjenci mogą jedynie odczuwać napływającą falę ciepła przez kilkadziesiąt sekund, rzadziej doświadczają szumów w uszach, przyspieszonego bicia serca czy duszności. Po zakończeniu badania pacjent musi leżeć nieruchomo przez przynajmniej 4 godziny. Aby nie doszło do krwiaków, przekłuwana kończyna powinna być wyprostowana. Koronarografię wykonuje się ze znieczuleniem miejscowym.
Przygotowanie do koronarografii
Do koronarografii pacjenta kwalifikuje lekarz, który może zalecić przeprowadzenie szeregu badań takich jak EKG czy ECHO serca. Jeśli przyjmujemy regularnie leki, warto skonsultować z lekarzem, czy ich branie na kilka dni przed badaniem nie będzie miało negatywnych konsekwencji. Przed wykonaniem koronarografii ważne jest odpowiednie nawodnienie organizmu, w przeddzień badania należy przyjąć około 1,5-2 litrów płynów. Koronarografię wykonuje się na czczo, można wypić jedynie niewielkie ilości wody. Zabronione jest natomiast palenie papierosów na kilka godzin przed. Nie wolno mieć także pomalowanych paznokci – naturalny kolor płytki jest informacją dla lekarza, że pacjent dobrze znosi badanie. W szpitalu zazwyczaj goli się pacjentom pachwiny, jeśli zabieg przeprowadzany jest przez kończynę dolną. Należy zdjąć biżuterię i wyjąć protezy zębowe.
Koronarografia – cena
Koronarografia w placówkach publicznych wykonywana jest w trybie pilnym lub trybie planowanym. Czas oczekiwania na badanie zależy od placówki i może wynosić od kilkunastu dni do nawet kilku miesięcy. W przypadku pacjentów skierowanych na koronarografię w trybie pilnym, czas oczekiwania jest dużo krótszy. Badanie można zrobić także prywatnie, jednak jest to zabieg dość kosztowny. Cena koronarografii zależy od miejsca i wynosi od około tysiąca do ponad 2 tysięcy złotych.
Koronarografia – ryzyko
Koronarografia jest badaniem inwazyjnym, niesie więc ze sobą ryzyko powikłań – mniej i bardziej poważnych. Między innymi może dojść do krwiaków, miejscowych uszkodzeń tętnicy, zakrzepów i zatorów, infekcji, ale także groźnych zaburzeń rytmu serca i przewodnictwa, ostrej niewydolności krążenia czy nawet zawału. Powikłania nie występują jednak często, statystycznie 3 do 5 razy na 1000 wykonywanych zabiegów.
Istnieje także ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej na kontrast. Może się ona objawiać zmianami skórnymi, spazmem oskrzelowym, rumieniem, pokrzywką, a nawet wstrząsem anafilaktycznym. Ciężkie reakcje, zagrażające życiu są jednak rzadkie i stanowią 1% wszystkich reakcji. Przy stwierdzonej alergii na środki kontrastujące należy koniecznie powiadomić o tym lekarza przed wykonaniem badania.
Koronarografia jest badaniem, które określa stan i drożność tętnic. Jest to zabieg inwazyjny, z którym mogą wiązać się groźne powikłania, choć nie są one częste. Nie należy się przed nim stresować – przeprowadzany jest bezboleśnie, a dzięki wynikom lekarz jest w stanie dopasować odpowiednią metodę leczenia dla danego pacjenta.
