Kąpiel kwasowęglowa „mokra” i „sucha” to kąpiel lecznicza. Ma ona bardzo dobre działanie na układ krążenia. Czy ta zdobywająca coraz większą popularność kąpiel, naprawdę jest warta uwagi?
Spis treści
Czym jest kąpiel kwasowęglowa?
Jest to zabieg balneologiczny, tzn. wykorzystujący naturalne surowce lecznicze w procesie profilaktyki, hydroterapii, leczenia bądź rehabilitacji, polegający na przygotowaniu kąpieli leczniczej w wodzie kwasowęglowej zawierającej ponad 400 mg dwutlenku węgla na litr wody lub w szczawach (wodach zawierająca 1000 mg dwutlenku węgla na litr wody). Wody te mogą być pochodzenia naturalnego (dostępne do użytku publicznego w wielu uzdrowiskach) bądź wytwarzane sztucznie poprzez wzbogacanie wody w dwutlenek węgla w specjalnych saturatorach.
Czym różnią się kąpiele „suche” oraz „mokre”?
Różnica jest znacząca i intuicyjna – kąpiel „sucha” to zabieg, podczas którego również wykorzystuje się dwutlenek węgla, ale bez użycia wody w przeciwieństwie do kąpieli „mokrej”. Kąpiel kwasowęglowa „sucha” polega na przebywaniu w specjalnej komorze wykonanej z drewna bądź materiałów sztucznych. Całe ciało, z wyłączeniem głowy, poddawane jest ekspozycji, a efektem pochłaniania dwutlenku węgla podczas suchej kąpieli w kapsule jest wazodylatacja, czyli rozszerzenie naczyń krwionośnych.
W przypadku kąpieli kwasowęglowej „mokrej” wykorzystuje się zanurzenie ciała w wodzie nasyconej gazem, co wywołuje reakcje będące następstwem działania bodźca chemicznego i termicznego. Temperatura wody wynosi 32–36℃. Chcąc uniknąć nieprzyjemnych efektów związanych z wdychaniem dwutlenku węgla, wykorzystuje się specjalne okrycia na wanny, poprawiające wentylację. Kąpiel powinna trwać około 20 minut i powinno się ją wykonywać 3-4 razy w tygodniu. Zabieg wykonany w czasie krótszym, uznaje się za placebo.
Oba zabiegi obniżają ciśnienie tętnicze krwi i częstość akcji serca po serii zabiegów. Jednakże kąpiel „sucha” posiada tą zaletę, iż obniża te parametry także bezpośrednio po zabiegu. Po zakończeniu kąpieli „mokrej” obserwuje się natomiast wzrost ciśnienia tętniczego oraz tętna, co tłumaczone jest działaniem ciśnienia hydrostatycznego wody, ale warto zwrócić uwagę, że pomimo początkowego wzrostu tętna, nie obserwuje się zmian jego wartości po serii zabiegów w kąpieli „mokrej” u osób zdrowych i z nadciśnieniem.
Jak kąpiele kwasowęglowe działają na nasz organizm?
Obecny w kąpieli dwutlenek węgla drażni receptory skóry, powodując zwiększenie mikrokrążenia, co poprawia wydolność oddechową. Wchłonięty przez skórę dwutlenek węgla zmusza płuca do hiperwentylacji, dlatego w ogólnych rozrachunku poprawia się bilans tlenowy. W ten sposób kąpiele kwasowęglowe zapewniają lepsze utlenienie i odżywienie tkanek.
Dwutlenek węgla zawarty w kąpieli rozszerza naczynia krwionośne w wyniku wspomnianego zwiększenia mikrokrążenia, przez co obniża ciśnienie tętnicze. Pojemność wyrzutowa serca wzrasta, a częstotliwość pracy spada, dzięki czemu po kąpieli czujemy się zrelaksowani i spokojniejsi.
Zabiegi kwasowęglowe mają również wpływ na obwodowe naczynia krwionośne w przypadku żylaków i zaburzeń krążenia, związanych z chorobą cukrzycową, a dokładniej z jej powikłań pod postacią stopy cukrzycowej. Dyfundujący gaz znacząco wpływa na pracę metabolizmu, przez co zmniejsza się stężenie cholesterolu i glukozy w osoczu. Natomiast zwiększeniu ulega stężenie wolnych kwasów tłuszczowych.
Jakie są wskazania do przeprowadzania zabiegów?
Wskazane są w przebiegu schorzeń układu krążenia (tj. zaburzeń tętniczo-żylno-chłonnych, nadciśnienia w I i II okresie, miażdżycy, stanów pourazowych, zapalenia zrostowego tętnic w I i II okresie choroby, choroby Raynauda, chorób przeciążeniowych narządu ruchu, chorób reumatycznych i wielu innych). Z kolei kąpiel „suchą” zaleca się pacjentom, którzy z różnych powodów nie mogą skorzystać z kąpieli mokrej lub mają problem z wejściem do wanny
Jakie są przeciwwskazania do kąpieli kwasowęglowej?
Istnieje cała lista chorób przy których nie zaleca się zabiegu kąpieli kwasowęglowej, jednak do najważniejszych należą: miażdżyca naczyń wieńcowych, ciężka anemia, niewydolność układu krążenia, choroby krzepliwości krwi (takie jak hemofilia), niewydolność oddechowa czy stan po zawale mięśnia sercowego.
Należy również być ostrożnym w trakcie zażywania takiej kąpieli. Zbyt długie wdychanie dwutlenku węgla jest niebezpieczne. W związku z tym, podczas kąpieli stosowane są specjalne nakrycia na wanny, które mają chronić pacjentów przed oparami. Dodatkowo zapewniają one odpowiednią wentylację pomieszczenia, w którym odbywa się zabieg.
