Lekkość ruchów, czystość uczuć, ekstaza, siła – to na pewno doskonałe odniesienie do tańca jazzowego. Jest połączeniem baletu i akrobatyki, pokazem niesamowitych umiejętności tancerza – jego siły i sprawności całego ciała. Jest widowiskowy, efektowny, majestatyczny, liryczny i piękny. Stał się bardzo popularnym stylem tanecznym, choć jego korzenie sięgają końca XIX wieku – a w tamtym czasie królował balet. Podstawy tego tańca opatentowali czarnoskórzy tancerze, tworząc niepowtarzalne negro spirituals, czyli pierwsze muzyczno-taneczne show, przypominające musical. Przyswajał on elementy techniki baletowej, jednak wyróżniał się wyrazem i nieco odmiennymi ruchami. Mimo początkowych kontrowersji – został przyjęty z sukcesem. Przełomowym momentem dla tego tańca były lata 60-te XX wieku, kiedy to na ekrany kin wszedł hollywoodzki hit West Side Story, w którym bohaterowie tańczyli w stylu jazzowym. Od tamtego czasu miliony ludzi na całym świecie nieprzerwanie zgłębiają jego tajniki.
Spis treści
Technika tańca jazzowego
Technika tańca jazzowego nie jest łatwa do opanowania i najlepiej będą sobie z nią radziły osoby, które wcześniej poznały tajniki kroków baletowych. Nie bez powodu mówi się, że to drugi po balecie najtrudniejszy taniec. Wymaga dobrej koordynacji ruchowej, utrzymania odpowiedniej równowagi ciała, rozciągnięcia i płynności ruchowej – zupełnie jak w balecie. Bardzo trudno zgłębić technikę tańca jazzowego bez pomocy dobrego instruktora. Kilka jego najważniejszych aspektów, to:
- Postawa – jest najważniejsza. Nadaje wrażenie lekkości, płynności ruchów, ale osiągnięcie takiej lekkości w tańcu jest niezwykle trudne. Trzeba odpowiednio spinać mięśnie – zwłaszcza brzucha, pośladków i ud. Szyja powinna być wyciągnięta, a ramiona opuszczone wzdłuż ciała. Trzeba też odpowiednio układać kolana i ręce – dłonie czasem muszą być sztywne, palce złączone, albo zwarte jak podczas trzymania owocu. Kiedy opanuje się odpowiedni balans ciała, równowagę i rozciągnięcie, powinno się pracować nad pulsacją swingową.
- Piruety – tutaj baletowe pas de bourree – wejście na półpalce i zejście na półprzysiad, musi być opanowane i potraktowane jako wstęp do innych, wymarzonych piruetów. Podczas wykonywania piruetów ważne są odpowiednio spięte mięśnie i oczywiście postawa – w tym tańcu to słowo będzie powtarzane do znudzenia. Głowa powinna być trzymana prosto, oczy zwrócone w jedne punkt. Ręce wyciągnięte przed siebie, które jakby otwierają się i zamykają podczas obrotów.
- Policentryzm – izolowanie poszczególnych części ciała tak, aby poruszać nimi bez udziału innych partii. Bo w końcu w jazzie stawia się na improwizację, ekspresję, rytm i swobodę ruchów – o czym nie wolno zapominać.
- Amortyzacja – trzeba mieć dobrze wyćwiczone, silne mięśnie, żeby nie zrobić sobie krzywdy i odpowiednio upadać przy kombinacji ruchów – z lekkością i gracją. A przy tym musimy być wystarczająco rozciągnięci. Ćwiczenia rozciągające powinno wykonywać się tak, aby starać się utrzymać prosty kręgosłup. Ciało musi być gibkie i mocne, dobrze przygotowane do wykonywanie kombinacji ruchowych. Zrobienie szpagatu powinno być normą dla tancerzy jazzowych.
Czy ważny jest odpowiedni strój w tańcu jazzowym?
Oczywiście. Jazz najczęściej wystawia się na deskach teatru, chociażby jako część choreografii musicali. Tancerze muszą być ubrani w komfortowy strój, który nie krępuje ruchów, zapewnia swobodę i przewiewność. Tancerze występują zazwyczaj w tunikach. Doświadczeni tancerze zazwyczaj tańczą boso. Początkujący zaś wybierają baletki, napalcówki oraz jazzówki – buty do tańca. Niektóre osoby tańczą też w odpowiednio podwiniętych skarpetkach.
Przy jakiej muzyce można tańczyć?
Przy każdej – najprościej mówiąc. Można wybrać spokojne brzmienia lub ostrzejsze, rockowe. Obecnie nie istnieją żadne ograniczenia muzyczne w doborze piosenek do tańca jazzowego. Taniec ten jest na tyle plastyczny, że można go praktykować przy każdym gatunku muzycznym. Musimy tylko pamiętać, żeby muzyka współgrała z naszą ekspresją i z tym, co chcemy sobą przekazać.
Komu polecić taniec jazzowy?
Na pewno polecany będzie osobom, które miały już do czynienia z tańcem – nie tylko z baletem, ale z tańcem w ogóle. Jak wiadomo, technika tańca jazzowego jest trudna do opanowania i potrzeba wiele pracy, cierpliwości oraz samozaparcia, aby się go nauczyć. Motywacją do nauki powinien być fakt, że taniec ten będzie świetnym sposobem na osiągnięcie szczupłej, wysportowanej i smukłej sylwetki. Kto chętny?
