Zaparcia u niemowlaków – przyczyny, objawy i leczenie

Zaparcia u niemowlaków to problem wielu mam, zwłaszcza kiedy zostają stopniowo wprowadzane produkty niemleczne. Zaparcia u niemowlęcia karmionego piersią występują raczej rzadko. Wiele mam jest zaniepokojonych, że ich dziecko nie wypróżnia się codziennie. Niepotrzebnie – nie jest to wyznacznik zaparć. Diagnozuje się je wtedy, gdy wypróżnienia występują rzadziej niż dwa razy w tygodniu, a oddawaniu stolca towarzyszy ból. Natomiast jeśli stolec jest miękki, a wypróżnienia występują nawet 2-3 razy w tygodniu, to także nie musi świadczyć o zaparciach.

Zaparcia częściej występują u dzieci chorych, wymagających specjalnej opieki. Na problemy z wypróżnieniem bardziej narażone są dzieci z rozszczepem kręgosłupa, z zespołem Downa oraz porażeniem mózgowym. Zaparcia mogą być także wynikiem przyjmowania niektórych leków. Warto pamiętać, że wiele niemowląt odżywianych wyłącznie mlekiem matki wypróżnia się zaledwie raz na tydzień. Kwestia wypróżnień jest więc w dużej mierze indywidualna. Z tego powodu wielu rodziców nie jest w stanie ustalić przyczyny zaparć u swojego niemowlaka.

Jak powstają zaparcia?

Jeśli dziecko ma za sobą wydalanie dużego, twardego i bolesnego stolca, jego organizm może zareagować osłabieniem czucia bodźców sygnalizujących konieczność defekacji. Następuje poszerzenie końcowego odcinka jelita grubego i z czasem zalegające tam masy kałowe stają się coraz większe i twardsze, przez co powodują dodatkowy dyskomfort. Tak niestety powstaje błędne koło.

Powiedzieliśmy już, że nie wszystko musi świadczyć o zaparciach. Jednak są pewne symptomy, których nie powinniśmy lekceważyć i najlepiej skonsultować je z lekarzem…

Kiedy więc można zacząć się zastanawiać, czy dziecko nie cierpi na zaparcia?

  • U dziecka poniżej 6. miesiąca życia rozpoznaje się je, gdy dziecko ma trudności przy wypróżnianiu, płacze przy tym powyżej 10 minut, nie ma apetytu, jest niespokojne, a jego brzuszek jest twardy i nabrzmiały.
    WARTO WSPOMNIEĆ, ŻE 3- czy 4-miesięczny malec karmiony wyłącznie piersią może robić kupkę nawet raz na 1–2 tygodnie. Pokarm mamy jest tak doskonałym i wartościowym posiłkiem, że jest niemal w całości trawiony i malec nie ma czego wydalać. Nie jest to więc zaparcie, o ile wypróżnieniu nie towarzyszą niepokojące objawy, np. kupka jest twarda, dziecko napina się i płacze.
  • U starszego niemowlęcia poznajemy, gdy dziecko wypróżnia się rzadziej niż 2 razy w tygodniu, świadomie wstrzymuje zrobienie kupki, odczuwa ból podczas jej robienia lub oddawane stolce są zbite. Zaparciom może towarzyszyć również ból brzucha, popuszczanie stolca, wzdęcie, niepokój, zmniejszony apetyt i małe przyrosty masy ciała.

W jaki sposób leczyć zaparcia?

  • Mama karmiąca powinna wprowadzić do swojego codziennego jadłospisu więcej produktów będących źródłem błonnika pokarmowego (tj. razowe pieczywo bądź makaron, grube kasze, pełnoziarnisty ryż i surowe warzywa).
  • W codziennej diecie starszych niemowląt należy zadbać o odpowiednie nawodnienie – dobrze więc przy zaparciach jest zwiększyć jej ilość. Ograniczyć także spożycie ryżu, kaszek i kleików ryżowych – zamienić to na produkty kukurydziane. Można dodać także różne przeciery, czy soki. Tutaj najlepiej sprawdzą się te z jabłek i śliwek.
  • Należy unikać pobudzania wypróżniania poprzez wkładanie do odbytu palca lub termometru. Regularne stosowanie takich metod wytwarza u dziecka nieprawidłowy wzorzec defekacji, uzależnia i sprawia, że maluch ma coraz większe problemy z samodzielnym wypróżnianiem się. Jeśli oddawanie stolca jest dla dziecka dużym wysiłkiem możesz mu ulżyć stosując ciepłą kąpiel, podkurczając jego nóżki do brzucha oraz masując brzuszek.
  • NIE NALEŻY PODAWAĆ ŻADNYCH LEKÓW PRZECZYSZCZAJĄCYCH SAMEMU. Najlepiej skonsultować się z lekarzem pediatrą, który oceni sposób żywienia dziecka. Po wizycie, jeśli zajdzie taka potrzeba, lekarz może przepisać leki doustne bądź czopki, by wyregulować pracę jelit.

Nie należy lekceważyć żadnych z wymienionych objawów u dziecka. Powinniśmy bacznie obserwować dziecko, a gdy zajdzie potrzeba, udać się do lekarza pediatry i zmodyfikować dietę matki bądź niemowlęcia.

Facebook
WhatsApp
Twitter
LinkedIn
Pinterest