Hormony tarczycy regulują metabolizm komórek. Tarczyca jest gruczołem w kształcie motyla, znajdującym się z przodu szyi. Sama tarczyca jest regulowana przez przysadkę mózgową, a przysadka mózgowa przez podwzgórze, inny gruczoł w mózgu. Nadczynność tarczycy to stan, w którym wytwarzana jest nadmierna ilość hormonów tarczycy krążących we krwi. Hormony tarczycy obejmują tyroksynę i trijodotyroninę. Objawy są bardzo uciążliwe, często zrzucamy je okoliczności zewnętrzne, dlatego tak ważne jest wykonanie badań laboratoryjnych, które mogą wykazać nieprawidłowości.
Do najczęstszych przyczyn należą: choroba Gravesa-Basedowa, zapalenie tarczycy, guzy jajników lub jąder, łagodne guzy tarczycy lub przysadki mózgowej, duże ilości tyroksyny przyjmowane przez suplementy diety lub leki, nadmiar jodu w organizmie.
Spis treści
Typowe objawy nadczynności tarczycy obejmują:
- uczucie niepokoju,
- drżenie kończyn,
- utrata masy ciała pomimo zwiększonego apetytu,
- szybkie tętno,
- kołatanie serca,
- nietolerancja na ciepło,
- częste wypróżnienia,
- nerwowość ruchowa,
- nieregularne cykle menstruacyjne.
Należy zaznaczyć, że objawy mogą różnić się u poszczególnych osób.
Choroba Gravesa-Basedowa
Schorzeniem, które jest najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy jest choroba Gravesa-Basedowa. W tym stanie tarczyca zwykle traci zdolność reagowania na normalną kontrolę przez przysadkę mózgową poprzez TSH. Choroba Gravesa jest dziedziczna i występuje nawet pięć razy częściej u kobiet niż u mężczyzn, a przeciwciała charakterystyczne dla tej choroby można znaleźć we krwi. Około 30 procent osób wykazuje pewne oznaki i objawy stanu zwanego oftalmopatią Gravesa. W tym przypadku zapalenia układu odpornościowego wpływają na mięśnie i inne tkanki wokół oczu. Wynikające z tego objawy mogą obejmować m.in.: wytrzeszcz oczu, podwójne widzenie, światłoczułość, opuchnięte lub schowane powieki, ucisk lub ból oczu.
Rozpoznanie
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz zauważasz u siebie potencjalne objawy nadczynności tarczycy. Podczas badania lekarz może zauważyć powiększoną tarczycę, szybki puls, zmiany w oczach lub lekkie drżenie palców lub dłoni. Konieczne będzie także badanie krwi, aby zmierzyć ilość hormonu tarczycy we krwi. To potwierdzi diagnozę. Lekarz może wykonać USG, aby znaleźć przyczynę. Kolejną możliwością jest test radioaktywnego wychwytu jodu. Zmierzy on zdolność twojej tarczycy do wchłaniania jodu. Wysokie wchłanianie jodu oznacza, że tarczyca może wytwarzać zbyt dużo hormonu. Wskazuje to na chorobę Gravesa lub guz z nadczynnością tarczycy.
Leczenie
Opcje leczenia nadczynności tarczycy obejmują leczenie objawów choroby za pomocą leków przeciwtarczycowych, radioaktywnego jodu lub operacji. Lekarz określa, których pacjentów leczyć na podstawie wielu zmiennych, w tym podstawowej przyczyny nadczynności tarczycy, wieku pacjenta, wielkości tarczycy i obecności współistniejących chorób medycznych. Zazwyczaj długoterminową terapię przeciwtarczycową stosuje się tylko u osób z chorobą Gravesa-Basedowa, ponieważ choroba ta może faktycznie przejść w stan remisji w trakcie leczenia bez konieczności leczenia promieniowaniem tarczycy lub operacji. W przypadku leczenia od 1 roku do 2 lat dane wskazują na odsetek remisji wynoszący 40–70%. Kiedy choroba jest w remisji, gruczoł nie jest już nadaktywny i leki przeciwtarczycowe nie są potrzebne. Badania wykazały również, że dodanie pigułki hormonu tarczycy do leków przeciwtarczycowych powoduje zwiększenie odsetka remisji. Ten rodzaj terapii pozostaje jednak kontrowersyjny. Po odstawieniu terapii długoterminowej lekarz powinien być obserwowany przez lekarza co trzy miesiące przez pierwszy rok, ponieważ w tym czasie najprawdopodobniej wystąpi nawrót choroby Gravesa. W przypadku nawrotu choroby można wznowić leczenie przeciwtarczycowe lub rozważyć radioaktywny jod lub zabieg chirurgiczny.
