Stwardnienie rozsiane jest kolejną chorobą, której wczesne rozpoznanie pozwoli dobrać odpowiednie leczenie i opóźnić postępujące w ciele szkody. Na to schorzenie nie wynaleziono do tej pory lekarstwa, więc kluczowe jest obserwowanie wszelkich zmian i regularne badania u specjalisty. Dokucza Ci niewyraźne widzenie i mrowienie kończyn ? To mogą być początki tej choroby.
Spis treści
Stwardnienie rozsiane – czym jest?
Stwardnienie rozsiane (w skrócie SM od nazwy łacińskiej) to przewlekła choroba zapalna ośrodkowego układu, która prowadzi do jego znacznych uszkodzeń. Konkretniej, organizm zaczyna atakować własne tkanki, które mylnie uważa za niebezpieczne. W procesie tym niszczone są osłonki mielinowe, które otaczają zarówno nerwy w mózgu, jak i rdzeniu kręgowym. Skutki stwardnienia rozsianego mogą być bardzo niebezpieczne, doprowadzają nawet do upośledzenia.
Stwardnienie rozsiane – rodzaje
Istnieją 4 podstawowe postacie stwardnienia rozsianego: pierwotnie postępująca, rzutowo-remisyjna, wtórnie postępująca, oraz pierwotnie postępująca z zaostrzeniami. Pierwsza z nich – stwardnienie pierwotne – jest stosunkowo rzadka, wykrywana u około 10 % pacjentów. Charakteryzuje się tym, że od samego początku choroby istnieją ubytki neurologiczne, a wraz z czasem powstają kolejne.
Najczęściej występującą odmianą jest rzutowo-remisyjna. Wyróżnia się okresowymi rzutami dolegliwości stwardnienia rozsianego. Takie nagłe odczuwanie objawów trwa minimum 24 godziny. Poza nimi istnieje okres, w którym stan pacjenta jest stosunkowo stabilny, a nazywamy go remisją.
Postać wtórnie występująca również spotykana jest często, choć nie tak, jak wspomniana wcześniej rzutowo-remisyjna. Otóż u pacjentów, którym przypisano najczęstszą odmianę, z powodu występowania rzutów, po czasie dochodzi do jej przekształcenia we wtórnie występującą. Może to nastąpić po paru latach, albo kilkunastu. Im dłużej chorujemy, tym większe prawdopodobieństwo, że rodzaj stwardnienia rozsianego może się zmienić. W praktyce ta modyfikacja powoduje, że ilość dolegliwości jest większa, a stan chorującego ulega pogorszeniu.
Ostatnia postać, czyli pierwotnie postępująca z zaostrzeniami stanowi dość kontrowersyjny rodzaj, gdyż niektórzy nie chcą go uznawać. Bardzo przypomina postać pierwotnie postępującą, jednak można zaobserwować pewne zaostrzenia.
Przyczyny stwardnienia rozsianego
Stwardnienie rozsiane nie jest chorobą zakaźną. Jego właściwe przyczyny wciąż nie są znane. Istnieje kilka hipotez, jednakże do tej pory potwierdzono jedynie, że rozwój choroby wiąże się ze stanem układu odpornościowego, zatem sprzyjają mu wszelkie wirusy. Bada się wpływ uwarunkowań środowiskowych i genetycznych, które mogą mieć znaczenie dla powstania choroby. Zauważono, że choroba częściej występuje u ludzi, którzy posiadali w rodzinie przypadki zachorowań na stwardnienie rozsiane. Mówi się również o mniejszej ilości zachorowań w krajach położonych blisko równika, co może mieć związek z większym nasłonecznieniem tych terenów.
Stwardnienie rozsiane – objawy
Stwardnieniu rozsianemu towarzyszy szereg objawów zależny od stadium i rodzaju. W pierwszym okresie można zauważyć zaburzenia widzenia, zmęczenie, niedowład kończyn, czy problem z czuciem. W kolejnych etapach mogą dołączyć do nich zawroty głowy, upadki, niestabilność emocjonalna, problem z mową, oraz napięcie mięśniowe. To tylko przykładowe objawy, gdyż każdy przechodzi chorobę inaczej i doświadcza różnych skutków choroby.
Leczenie
Leczenie stwardnienia rozsianego w głównej mierze opiera się na zapobieganiu i minimalizowaniu objawów. W celu złagodzenia rzutów używa się kortykosteroidy, które przeciwdziałają reakcji układu odpornościowego, dzięki czemu zmniejsza się reakcja zapalna. Zaś do leczenie przewlekłego służą interferon, oraz octan glatirameru. Poza tym stosuje się specjalistyczne leki przeciwbólowe, oraz antydepresyjne. Jeśli chodzi o działania przeciw innym objawom, to na napięcia mięśniowe zalecana jest fizjoterapia, która polepsza koordynację ruchową chorego.
