Problemy natury psychologicznej należą do tematu tabu. Nie chętnie dzielimy się swoimi problemami ze względu na to, jak odbierze nasz problem druga osoba oraz przez pryzmat utartych stereotypów. Schizofrenia to zaburzenie, które choć często stanowi inspiracje dla popkultury to nadal jest zaburzeniem, którego wiele osób się boi. Czym jest schizofrenia, jakie są jej przyczyny?
Spis treści
Czym jest schizofrenia?
Schizofrenia, zwana inaczej psychozą schizofreniczną czy chorobą Bleurera to zaburzenie psychotyczne. Wiele osób kojarzy to zaburzenie z rozszczepieniem jaźni, mimo że jest to błędne skojarzenie. Nazwa schizofrenia wzięła się z połączenia greckich słów schizis i phren. Słowo schizis oznacza rozszczepić, natomiast phren to słowo oznaczające umysł. Schorzenie to polega na zaburzonym poglądzie na rzeczywistość, mówi się, że ok 1% populacji cierpi na schizofrenie. Choroba zazwyczaj pojawia się w wieku dorosłym, pomiędzy 18 a 30 rokiem życia jednak nie jest to zależność i również osoby młodsze jak i starsze może dotyczyć ten problem. Osoby dotknięte chorobą inaczej postrzegają otaczający je świat oraz nie potrafią krytycznie i realistycznie dokonać decyzji. Schizofrenię dzielimy na różne typy np, prostą, rezydualną, paranoidalną, hebefreniczną, katatoniczną.
Schizofrenia przyczyny
Schizofrenia to choroba, która nie posiada jednej przyczyny. Od lat bada się powiązania schizofrenii i przyczyny występowania tego zaburzenia, jednak wyodrębnia się czynniki, które uważane są za silnie powiązane ze schizofrenią. Za jedną z przyczyn uznaje się uwarunkowanie genetyczne, największe ryzyko pojawienia się schizofrenii pojawia się w przypadku bliźniąt jednojajowych lub w przypadku gdy obaj rodzice chorują na to schorzenie. Uważa się, że dysfunkcje w rodzinie czyli na przykład alkoholizm, przemoc, ubóstwo czy traumatyczne przeżycia również podwyższają ryzyko pojawienia się schizofrenii. Mówi się również, że rozwój cywilizacji przyczynił się do większej liczby zachorowań na schizofrenie, a samo schorzenie częściej dotyka krajów rozwiniętych. Nie możemy natomiast zaprzeczyć, że nadużycie substancji psychoaktywnych kategoryzowanych jako narkotyki ma wpływ na rozwój schizofrenii lub jej nawrót. U osób chorujących na psychozę schizofreniczną pojawia się problem z wydzielaniem dopaminy, czyli neuroprzekaźnika odpowiedzialnego między innymi za procesy emocjonalne, środki takie jak amfetamina mają wpływ na dopaminę. Jest to jednak niewielki zbiór sytuacji, które uznaje się za przyczynę pojawienia się schizofrenii u chorego.
Schizofrenia objawy
Schizofrenia zazwyczaj pojawia się okolicach 18-30 roku życia, nie jest to jednak reguła, osoby młodsze jak i starsze również mogą doświadczyć schizofrenii. Wiadomo jest jednak, że problem ten pojawia się wcześniej u mężczyzn niż u kobiet. Objawy schizofrenii dzielimy na trzy kategorie: pozytywne, negatywne i poznawcze. Objawy pozytywne to głównie halucynacje i urojenia, chory może słyszeć dźwięki, które nie należą do przyjemnych, widzieć różne obiekty, które nie istnieją w rzeczywistości a nawet mieć przekonanie, że ktoś ich prześladuje. Objawy negatywne, to objawy, które wycofują chorego z codziennych aktywności, na przykład apatia, trudność z komunikacją międzyludzką czy braku motywacji. Objawy czy zaburzenia poznawcze związane są z odrealnieniem chorego, czyli chory ma problemy z koncentracją i pamięcią, myli dni tygodnia czy nie pamięta ostatnio wykonanych przez siebie czynności.
Schizofrenia leczenie
Psychozę schizofreniczną leczy się na różne sposoby, uzależnione od stanu pacjenta. Konieczna jest konsultacja z psychiatrą w celu rozpoznania choroby oraz doboru leczenia. Głównie w leczeniu stosuje się leczenie farmakologiczne w połączeniu z terapią, chory powinien regularnie przyjmować leki w zaleconych dawkach. Wsparcie rodziny i znajomych oraz ich świadomość na temat choroby ma również spore znaczenie w tej sytuacji. Błędnym jest myślenie, że choroba wyłącza chorego z życia, bardzo często osoby cierpiące na schizofrenię mogą pracować oraz uczyć się tak jak osoby zdrowe.
Schizofrenia to choroba, która nadal pozostaje nie do końca poznana. Wczesne rozpoznanie i leczenie mogą poprawić komfort chorego i przywrócić go do życia w społeczeństwie.
