Badanie poziomu cholesterolu we krwi nazywa się lipidogramem lub profilem lipidowym. Celem tego badania jest szczegółowe określenie stężenia całkowitego cholesterolu, czyli CHOL oraz poszczególnych jego frakcji łącznie z trójglicerydami. Dzięki znajomości tych parametrów można określić, jakie jest ryzyko zapadnięcia na choroby układu krążenia.
Spis treści
Czym jest lipidogram?
Lipidogramem nazywa się badanie, w którym określone zostają poziomy trójglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz frakcji cholesterolu LDL i HDL we krwi. Informacje te są niezwykle ważne, ponieważ określenie tylko stężenia ogólnego cholesterolu nie wystarczy, aby właściwie ocenić gospodarkę lipidową organizmu. Jak większość badań, tak i profil lipidowy trzeba wykonać na czczo, czyli przynajmniej 12 godzin od spożycia ostatniego posiłku. Warto też przed badaniem stosować niskotłuszczową dietę. Profil lipidowy może być wykonywany o pacjentów w różnym wieku.
Jakie są normy cholesterolu?
Prawidłowy poziom frakcji HDL wynosi przynajmniej 45 mg/dl dla kobiet oraz 40 mg/dl dla mężczyzn. Im wynik jest wyższy, tym lepiej dla pacjenta. Optymalna jest wartość między 40 mg/dl a 59 mg/dl – jeśli ten wynik wynosi poniżej 40 mg/dl, ryzyko rozwoju chorób serca jest podwyższone. W przypadku frakcji LDL wartość nie powinna przekraczać 155 mg/dl, przy czym osoby po zawale i cierpiące na cukrzycę powinny mieć ten wynik jeszcze niższy. LDL o wartości wyższej niż 190 mg/dl oznacza wysokie ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia. Norma dla trójglicerydów wynosi nie więcej niż 150 mg/dl – poważnym zagrożeniem dla zdrowia jest stężenie przekraczające 500 mg/dl.
Dlaczego wyniki trzeba skonsultować z lekarzem?
Wyniku lipidogramu, nawet jeśli mieszczą się w normach, warto skonsultować z lekarzem, który skierował na badanie. Wynika to z faktu, iż normy nie są określone jednoznacznie dla wszystkich. Służą one jedynie za pewien wskaźnik ułatwiający diagnozowanie różnego rodzaju schorzeń. Wyniki badania cholesterolu należy analizować z uwzględnieniem czynników ryzyka, do których zalicza się:
- siedzący tryb życia;
- palenie papierosów;
- wiek;
- występowanie chorób serca u członków rodziny;
- otyłość;
- nadciśnienie tętnicze;
- wyniki innych badań laboratoryjnych;
- przebyte wcześniej choroby serca.
Analiza każdego z tych czynników to zadanie lekarza.
Do oceny ryzyka wystąpienia incydentu sercowo-naczyniowego zagrożonego zgonem dokonuje się również za pomocą skali SCORE. Dotyczy ona jednak wyłącznie części pacjentów, więc nie może być podstawą do ostatecznej diagnozy. Skala SCORE służy do oceny najbardziej znaczących zagrożeń dla układu krążenia i stanowi wyłącznie wskazówkę dla pacjenta, który może dzięki temu podjąć decyzję, np. o zmianie diety.
