Hiperplazja to powiększenie, czy też rozrost tkanki (zespołu komórek) lub narządu na skutek zwiększenia liczby komórek (czyli najmniejszej jednostki organizmów żywych zdolnej do przeprowadzania wszystkich podstawowych procesów życiowych).
Spis treści
Hiperplazja „sportowa” mięśni
Podczas treningu siłowego powstają mikrourazy włókien mięśniowych. Po regeneracji włókna mięśniowe zwiększają swoją objętość. Jest to wzrost tkanki mięśniowej w organizmie. Niektórzy naukowcy uważają, że kiedy tylko włókno mięśniowe osiągnie określony rozmiar, dochodzi do jego podziału, co powoduje zwiększenie ogólnej ilości włókien, co daje nowe możliwości do jeszcze większego rozwoju mięśni. Ten proces to hiperplazja mięśni.
Rodzaje programów treningowych nastawionych na hiperplazję mięśni:
- trening w ciągu całego dnia – rodzaj treningu, podczas którego co pół godziny wykonuje się serię do uczucia silnego pieczenia w mięśniach
- krótkie 10-minutowe treningi – ćwiczący będzie przeprowadzał 4–6 treningów po 10 minut, w trakcie których będzie wykonywał nie serię, a całe ćwiczenie w 3–5 seriach, po czym musi dojść do dłuższej przerwy wypoczynkowej
- trening objętościowy o dużej objętości – trening trwa około godziny, w trakcie której ćwiczący musi wykonać bardzo dużą ilość pracy. Liczba serii zależy od rozmiarów danej grupy mięśniowej, liczba powtórzeń nie jest istotna. Jeżeli chodzi o duże grupy mięśniowe, to liczba serii powinna wynosić 20–25, w przypadku małych 12–15, najważniejszą rzeczą jest duże obciążenie, waga obciążenia musi być odpowiednio dobrana, aby w tym czasie osiągnąć uczucie lekkiego pieczenia w mięśniach. Odpoczynek między seriami powinien wynosić 30–60 sekund, częstotliwość treningów zależy od wielkości grup mięśniowych, duże trenuje się raz w tygodniu, a małe raz na 4 dni.
Co wpływa na hiperplazję?
- Przyspieszona synteza białek – do organizmu należy dostarczyć odpowiednią ilość endogennych (takich, które organizm potrafi samodzielnie syntezować) i egzogennych (takich, których organizm samodzielnie nie syntezuje, trzeba je dostarczyć w pożywieniu) aminokwasów, będzie on wtedy gotowy do tego, by wykorzystać ten budulec w tworzeniu nowych włókien mięśniowych.
- Zjawisko hiperplazji może być wywołane przyjmowaniem hormonów anabolicznych. Hormony anaboliczne znacznie wpływają na przyspieszenie syntezy białka. Są to: testosteron i somatotropina (znana jako hormon wzrostu).
- Suplementem, który może wpłynąć na proces hiperplazji jest kreatyna, która wpływa na syntezę energii oraz syntezę mRNA.
- Jony wodoru, które określają prędkość transportu hormonów do błony komórkowej. Jony wodoru zwiększają efektywność pracy hormonów anabolicznych.
Hiperplazja „zła”
Hiperplazja niestety może występować również jako zmiana patologiczna. Przykładem może być rozrost gruczołu krokowego (prostaty), nadmierny rozrost błony śluzowej trzonu macicy (endometrium – gdy istnieje zła równowaga hormonów kobiecych), rozrost tkanki łącznej (bliznowiec), rozrost naskórka spowodowany przewlekłym podrażnieniem (modzel, nagniotek), przerost naskórka spowodowany zakażeniem wirusowym (brodawka), rozrost nabłonka gruczołowatego sutka (w okresie pokwitania i w ciąży), rozrost błony śluzowej trzonu macicy, rozrost wątroby po częściowym jej usunięciu, guz i rak.
Przyczyny „złej hiperplazji”
- wycięcie fragmentu organu
- starzenie się
- nowotwór
Skutki hiperplazji
- zaburzenia przysadki mózgowej
- łysienie androgenowe lub bliznowaciejące
Hiperplazja jako zjawisko ma swoją dobrą stronę, jak rozrost mięśni, który pomoże w budowaniu sylwetki, ale też może być patologiczna i powodować szereg schorzeń i konsekwencji zdrowotnych.
