Nazwa „choroba Hashimoto” pochodzi od nazwiska japońskiego chirurga dr Hakaru Hashimoto, który w 1912 roku opisał 4 przypadki tej choroby. Dokładna przyczyna choroby Hashimoto nie jest znana. Wiadomo jednak, że choroba Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną. Oznacza to, że organizm produkuje swoiste przeciwciała skierowane przeciwko zdrowym komórkom organizmu. Do innych czynników, które prowadzą do choroby Hashimoto zalicza się także:
- stres,
- choroby psychiczne,
- płeć i wiek – częściej występuje u kobiet w wieku 45-60 lat,
- podłoże genetyczne.
Spis treści
Choroba Hashimoto objawy
Na początku choroby tarczyca może być powiększona (wole). Obecnie choroba Hashimoto jest jedną z najczęstszych przyczyn wola. W trakcie dalszego przebiegu tarczyca staje się coraz mniejsza i mogą się pojawić jej guzki. Do objawów choroby należą:
- ciągłe uczucie zimna,
- zmęczenie/senność,
- depresja,
- zaburzenia pamięci,
- zwiększenie masy ciała,
- rzadsze oddawanie stolca/zaparcia,
- spowolnienie czynności serca, nadciśnienie tętnicze,
- sucha, łuszcząca się, blada skóra, suche włosy,
- zaburzenia miesiączkowania, niepłodność.
W badaniach laboratoryjnych można stwierdzić zwiększone stężenie cholesterolu i niedokrwistość. Objawy rozwijają się powoli (w ciągu lat), w miarę stopniowego niszczenia gruczołu tarczowego i zmniejszania się produkcji hormonów tarczycy. Mogą mieć również różne nasilenie – od łagodnego do bardzo ciężkiego. Nasilenie objawów zależy przede wszystkim od czasu trwania niedoczynności tarczycy oraz stopnia niedoboru hormonów. Generalnie im dłużej trwa niedoczynność tarczycy i im bardziej jest nasilona, tym głębsze są towarzyszące jej objawy. Skutki ciężkiej niedoczynności tarczycy mogą obejmować choroby serca, niepłodność, a w bardzo ciężkich przypadkach nawet śpiączkę. Z drugiej strony osoby z utajoną niedoczynnością tarczycy mogą nie zauważyć u siebie żadnego z wymienionych objawów; chorobę można wówczas wykryć jedynie na podstawie badań hormonalnych.
Choroba Hashimoto a dieta
Niestety nie ma skutecznej metody leczenia przewlekłego zapalenia limfocytowego, które zahamowałoby proces niszczenia tarczycy, dlatego terapia choroby Hashimoto polega na leczeniu niedoczynności tarczycy, czyli na przyjmowaniu brakujących hormonów tarczycy: lewotyroksyna produkowana syntetycznie jest identyczna jak hormon wytwarzany w tarczycy i ma takie samo działanie. Regularne przyjmowanie brakujących hormonów tarczycy prowadzi do normalizacji stężenia TSH i powrotu do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Większość chorych można leczyć ambulatoryjnie. U osób z ciężką niedoczynnością tarczycy lub ze współistniejącymi poważnymi chorobami (np. chorobą serca) początkowo konieczne może być leczenie w szpitalu. W przypadku pacjentów z chorobą Hashimoto i niedoczynnością tarczycy konieczne jest przewlekłe leczenie lewotyroksyną przez całe życie, które – choć nie daje całkowitego wyleczenia – przywraca zdrowie.
Dietoterapia to element wspomagający walkę z chorobą. Nie ma jednej sprawdzonej diety, ponieważ każda osoba to indywidualny przypadek. . Najczęściej stosuje się normalne, zbilansowane żywienie, z ograniczeniem produktów przeciwwskazanych w niedoczynności tarczycy.
Mówiąc o regularnej i zbilansowanej diecie należy stosować kilka zasad np.:
- regularne jedzenie posiłków (zaleca się jeść od 4 do 5 dań dziennie, w odstępach około 4 godzinnych),
- dostarczanie odpowiedniej ilości białka w postaci drobiu, chudych ryb, chudego nabiału czy napojów mlecznych, jak
- mleko, jogurt lub kefir (często u osób z chorobą Hashimoto rozwija się nietolerancja na białko mleka krowiego,
- jednak czasami wystarczy ograniczenie, a nie eliminacja tych produktów),
- jedzenie produktów pełnoziarnistych,
- zastępowanie tłuszczów zwierzęcych – roślinnymi,
- w codziennych daniach nie może zabraknąć owoców i warzyw,
- unikanie cukru prostego oraz soli,
- rezygnacja z picia alkoholu,
- codzienne picie wody niegazowanej (przynajmniej 1,5 l na dobę).
