Często nazywana zaburzeniem maniakalno-depresyjnym lub cyklofrenią. Dotyka głównie młodych ludzi poprzez charakterystyczne napady depresji, mani lub hipomanii i stanów mieszanych trwających w różnym czasie i z różnym nasileniem. Jest groźna zarówno dla kobiet jak i dla mężczyzn. Liczne objawy mogą znacząco wpłynąć na nasze relacje rodzinne i zawodowe. Jak sobie z nią radzić? Co zrobić gdy dotyka ten problem naszych bliskich?
Spis treści
Choroba dwubiegunowa – ogólne informacje
Choroba afektywna dwubiegunowa dotyczy nawracających zaburzeń nastroju, samopoczucia. Ciągłym zmianom towarzyszą zmiany aktywności, zachowania a nawet i myślenia. Wyróżniamy chorobą jednobiegunową czyli z nawracającą depresją oraz dwubiegunową gdzie mogą występować epizody maniakalne oraz depresyjne. Chorzy powinni jak najszybciej podjąć się leczenia, ponieważ w przeciwnym razie pojawiają się problemy z funkcjonowaniem z ludźmi. W najgorszym wypadku występuje ryzyko samobójstwa. Terapia z lekarzem powstrzymuje nawroty. Choruje na nią 2 % Polaków. Często jest to uwarunkowane genetyką, może być też na skutek stresującego stylu życia bądź niespodziewanych zdarzeń.
Zaczyna się od przygnębienia, rzadziej od tej beztroskiej strony gdzie dobry nastrój przesłania nam trzeźwe myślenie. Warto wyjaśnić czym jest każda z części tej choroby. Maniakalny to taki w którym wyczuwamy nadmierną radość, euforię, nadpobudliwość często zmieniający się w drażliwość a nawet agresję. Wtedy ujawnia się tendencja do dominacji, narzucanie innym własnej woli. Całe te emocje mogą obrócić się przeciw choremu i wtedy pojawiają się zachowania autoagresywne. Zwykle wtedy działania są nieprzemyślane, lekkomyślne jak np. narkotyki czy alkohol, zmiana wizerunku, zachowania. Hipomaniakalność jest wtedy gdy u pacjenta występuje zaburzenie koncentracji i uwagi, podwyższenia nastroju ale z możliwością opanowania się. Przyśpieszone tempo myślenia, mniejsza potrzeba snu, energia, radość i aktywność to jej wyznaczniki ale dalej kontrolujemy swoje zachowanie. Depresja ujawnia się poprzez zmęczenie, utratą chęci do życia, zaburzeniami pamięci, spowolnienie, trudnością w codziennych nawykach, zniechęceniem.
Choroba dwubiegunowa – objawy
Zazwyczaj objawy dotyczą głównie depresji, wtedy należy od razu zwrócić się do lekarza. U chorych wyróżniamy:
- zaniedbanie zewnętrzne i wewnętrzne
- utratę apetytu
- nadmierny pesymizm
- odczuwanie lęku, myśli samobójcze
- brak sensu w codziennym trybie życia
- brak motywacji
- niska samoocena, utrata pasji
- bóle głowy, senność, zmęczenie, spowolnienie reakcji
- zaburzenie obrazu siebie
- poczucie bezsensowności w widzeniu własnej przyszłości
Nieustanne zamartwianie się, szukanie winy w swoim zachowaniu, przejmowanie się błahymi sprawami często dokucza już na samym początku. Jeśli tylko zauważymy że ktoś nam bliski zaczyna odizolowywać się od otoczenia, nie odbiera telefonów i nie reaguje na kontakty z naszej strony należy podzielić się swoimi obawami z innymi.
Choroba dwubiegunowa – leczenie
Może trwać kilkanaście lat a czasem i nawet całe życie. W leczeniu bierze udział zażywanie leków oraz psychoterapia. Farmakoterapia pomaga nam w znoszeniu objawów, odciąża nas. Terapia daje wsparcie, pokazuje że nie jest się samemu z problemem, pomaga nam w kontaktach społecznych i zawodowych. We wszystkim kieruje nas psychiatra. Ważne jest wsparcie ze strony rodziny i znajomych ponieważ przebywanie niektórych stanów może się okazać niebezpieczne dla pacjenta jak i osób w jego otoczeniu. Leki powinny być przyjmowane regularnie. Im wcześniej zareagujemy, tym większa szansa na zapanowanie nad sytuacją. Osoby których dotyka ten problem często bagatelizują sprawę i nie chcą pójść na pierwszą wizytę. Chorobę rozpoznaje się poprzez wywiad i obserwację. Nie próbujmy sami sobie poradzić ponieważ konieczny jest do tego specjalista.
