Ostra biegunka to bardzo częsta przypadłość, która zwykle ma związek z infekcją bakteryjną lub wirusową przewodu pokarmowego. Ponieważ ostra biegunka ma stosunkowo łagodny przebieg i najczęściej ustępuje samoistnie, leczenie odbywa się w domowych warunkach.
Spis treści
1. Nawadnianie
Podczas biegunki tracimy duże ilości wody i elektrolitów, które są niezbędne do prawidłowej pracy organizmu. Dlatego leczeniem pierwszego wyboru w biegunce jest nawadnianie doustne, o czym więcej tutaj: https://www.dicoflor.pl/. Stosuje się je w odwodnieniu niewielkim lub umiarkowanym i do tego celu można wykorzystać: wodę, soki, napoje izotoniczne, zupy z dodatkiem soli kuchennej. Jednak najlepszym wyborem jest doustny płyn glukozowo-elektrolitowy lub ORS (oral rehydration solution) o odpowiedniej osmolarności (200-250 mOsm/l) oraz który w swoim składzie zawiera substancje takie jak: sód, potas, glukoza.
2. Leczenie żywieniowe
Po wdrożeniu szybkiego (3-4 godziny) leczenia nawadniającego należy wprowadzić żywienie doustne, które powinno być podawane w małych porcjach, 4-5 razy na dobę. Przygotowując posiłek, należy unikać ciężkostrawnych potraw, ostrych przypraw oraz smażenia w głębokim tłuszczu, a skupić się na produktach zawierających gotowaną skrobię np. ryż, makarony, produkty mączne, ziemniaki, kasze oraz gotowane warzywa i mięso. Jednym z objawów skuteczności wdrożonego żywienia będzie pojawianie się uformowanych stolców, które zwiastują powrót do zdrowia.
3. Probiotyki
Probiotyki to podawane doustnie żywe kultury bakterii np. Saccharomyces boulardii lub Lactobacillus rhamnosus GG, które mają pozytywny wpływ na pracę układu pokarmowego, umożliwiając utrzymanie prawidłowej flory mikrobiologicznej. Stosowanie probiotyków podczas biegunki ma za zadanie przywrócenie fizjologicznego środowiska w jelitach, a przez to złagodzenie objawów biegunki i skrócenie czasu jej trwania. Probiotyki rekomendowane są głównie do stosowania podczas biegunki u małych dzieci, ponieważ zauważono bezpośredni efekt przyspieszający ustępowanie objawów.
4. Leki przeciwbiegunkowe
Leki przeciwbiegunkowe, np. loperamid, mogą być stosowane jedynie u dorosłych, w łagodnych, wodnistych biegunkach, bez gorączki i krwi w stolcu. Ich celem jest zmniejszenie ilości wypróżnień, a nie łagodzenie bezpośredniego czynnika, który wywołał biegunkę. Z kolei leki adsorpcyjne, takie jak: węgiel aktywny, kaolin lub pektyna, nie mają uzasadnionego działania przeciwbiegunkowego i nie mogą być stosowane w przypadku biegunki infekcyjnej.
5. Leki przeciwbakteryjne
Antybiotykoterapia ma zastosowanie jedynie podczas biegunek wywołanych przez czynniki bakteryjne oraz u osób z obniżoną odpornością. Z racji tego, że ostre biegunki mają często etiologię wirusową, należy unikać tego rodzaju leczenia. Antybiotykoterapia jest natomiast wskazana w tzw. biegunce podróżnych, przebiegającej z silnymi kurczami brzucha, gorączką i krwią w stolcu, wywołanej bakteriami takimi jak: Salmonella, Campylobacter jejuni, Yersinia i Shigella. W tym przypadku zwykle zastosowanie mają antybiotyki: cyprofloksacyna, lewofloksacyna, ofloksacyna, azytromycyna lub ryfaksymina, w dawce i czasie leczenia określonym przez lekarza.
