Rogowacenie okołomieszkowe – wszystko na temat tej dolegliwości

Rogowacenie okołomieszkowe skóry to łagodna jednostka chorobowa, która w zasadzie jest bardziej defektem kosmetycznym. Za jej powstawanie odpowiedzialne jest nieprawidłowe rogowacenie naskórka. Objawy porównywane są często do „gęsiej skórki”. Występują one głównie na owłosionych partiach ciała – ud, pośladków, przedramion, ramion, a nawet brwi i policzków.

Objawy

Do objawów należą suchość skóry i grudki – wykwity na skórze, występujące w skupiskach, które wraz z „dojrzewaniem” zmieniają kolor od niewidocznego do czerwonawego lub nawet brunatnego. Grudki te wyglądem przypominają wzmożoną „gęsią skórkę”. Skóra w tych miejscach jest bardzo szorstka w dotyku. W miejscach dotkniętych rogowaceniem pacjenci mogą odczuwać nieprzyjemne swędzenie i pieczenie. Częstym objawem są również „wrastające włoski”. Do objawów zalicza się też zaczerwienienie zlokalizowane w miejscu zmian grudkowych. Objaw ten jednak nie pojawia się zawsze. Rogowacenie jest schorzeniem okresowym – nasila się w okresach niższej wilgotności.

Przyczyny

Rogowacenie przymieszkowe jest bardzo powszechnym schorzeniem i w większości przypadków ma łagodny przebieg. Objawy pojawiają się, gdy nadmiar keratyny blokuje ujścia mieszków włosowych. Schorzenie może mieć łagodny przebieg i nawet samoistnie ustąpić lub też przebiegać z bardziej nasilonymi objawami, wymagającymi pomocy lekarskiej. Najczęściej pojawia się u osób ze skórą wrażliwą, łojotokową, trądzikową i atopową. Ważna jest wtedy właściwa pielęgnacja, aby nie pogłębiać objawów. Schorzenie jest dziedziczone z pokolenia na pokolenie w wariancie pionowym. W większości przypadków jest problem natury estetycznej i przy odpowiedniej pielęgnacji skóry, objawy są prawie niewidoczne, jednak jest to nieuleczalne. Ryzyko pojawienia się objawów zwiększają zaburzenia endokrynologiczne i naczynioruchowe oraz nadmiernie przesuszona skóra.

Leczenie

Ponieważ rogowacenie okołomieszkowe ma podłoże genetyczne, nie istnieje w pełni skuteczna metoda przeciwdziałania mu. Leczenie należy rozpocząć od uzupełnienia niedoborów witamin A i C poprzez suplementację oraz wzbogacenie diety w świeże owoce i warzywa. Zastosowanie gruboziarnistych peelingów i masaży szorstką gąbką szybko poprawi stan skóry. Zabiegów tych jednak nie wolno wykonywać na uszkodzonym naskórku, ponieważ może to doprowadzić do powstania infekcji i pogorszenia stanu skóry, a nawet pojawiania się blizn. Skórę należy pielęgnować dermokosmetykami o działaniu przeciwzapalnym i nawilżającym. W prawidłowym wyborze kosmetyku powinien pomóc dermatolog lub farmaceuta. W rogowaceniu okołomieszkowym stosuje się panthenol, który łagodzi podrażnienia, 2% kwas salicylowy o działaniu złuszczającym, 20% mocznik – nawilżający i zwiększający elastyczność naskórka, alantoinę – przyspieszającą gojenie oraz coraz częściej masło shea, które pełni funkcje ochronne. W sporadycznych przypadkach, gdy pacjent ma bardzo zaostrzone objawy, lekarz dermatolog przepisuje leki zawierające acitretinę. Efekty tej kuracji są widoczne bardzo szybko, bo już po 2- 4 tygodniach, jednak przed zastosowaniem acitretiny należy się poważnie zastanowić, ponieważ w przypadku kobiet, po przebytej kuracji niewskazana jest ciąża przez co najmniej dwa lata od chwili zakończenia leczenia.

W większości przypadków, okołomieszkowe zapalenie skóry jest jedynie defektem kosmetycznym, który nie przysparza większych problemów pacjentom. Jednakże nie należy jej lekceważyć i dbać o odpowiednią pielęgnację skóry, ponieważ niekiedy może to doprowadzić do atopii, przewlekłego stanu zapalnego, czy też rumienia.

Facebook
WhatsApp
Twitter
LinkedIn
Pinterest