Nazywana jest złotą rózgą lub złotą dziewicą, a spotkać można ją na większości polskich łąk, polan, brzegach lasów. Nawłoć pospolita – bo o niej mowa – to znana od lat w medycynie ludowej wieloletnia roślina o długiej łodydze i żółtych kwiatach. Jakie są jej właściwości i zastosowanie?
Nawłoć pospolita to roślina rosnąca w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Jest szczególnie łatwa do znalezienia na polskich łąkach. Jej łodyga dorasta do 100 centymetrów i zwieńczona jest złotawymi kwiatami kwitnącymi od lipca do października. Należy do rodziny astrowatych.
Spis treści
Nawłoć pospolita – właściwości i zastosowanie
Surowcem nawłoci pospolitej jest ziele. Posiada cierpko-gorzki smak. Od wielu lat jest znana w medycynie ludowej ze swoich licznych leczniczych właściwości. W zielu nawłoci znajdziemy między innymi flawonoidy, saponiny triterpenowe, garbniki katechinowe, związki fenolowe i olejek eteryczny. Te skomplikowane na pierwszy rzut oka nazwy znaczą nie co innego, jak fantastyczne działanie uzdrawiające. Pierwotnie używano nawłoci do przyrządzania herbaty w postaci naparów celem wspomagania i leczenia układu moczowego.
Nawłoć pospolita posiada szerokie zastosowanie. Między innymi działa ściągająco, przeciwzapalnie, odtruwająco i moczopędnie. Uszczelnia również naczynia krwionośne i posiada właściwości przeciwzakrzepowe. Uspokaja i obniża ciśnienie krwi. Tę zbawienną dla zdrowia roślinę można stosować zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie.
Zastosowanie zewnętrzne znajduje przede wszystkim jako środek odkażający i leczący stany zapalne. Stosuje się ją w przypadku różnych uszkodzeń skóry – od wysypki po otarcia i rany. Okłady z nawłoci pomagają przyspieszyć proces gojenia. Roślinny napar stosuje się również w przypadku chorób lub uszkodzeń jamy ustnej, gardła, sromu, czy też pochwy. Dzięki działaniu antybakteryjnemu, antyseptycznemu i osuszającemu sprawdzi się również jako kosmetyk do pielęgnacji cery trądzikowej i łojotokowej. Oczyszcza i zmniejsza pory, a także rozjaśnia cerę.
Zastosowanie wewnętrzne nawłoć pospolita znajduje przede wszystkim jako doskonały środek na walkę z chorobami dróg moczowych czy nerek. Odtruwa i oczyszcza organizm, pozbywając się wszelkich bakterii i stanów zapalnych. Pomaga między innymi w wodonerczu, marskości nerek, zapaleniu pęcherza czy kamicy nerkowej. Ma także zbawienny wpływ na wszelkie uszkodzenia naczyń włosowatych przewodu pokarmowego. Stosowanie nawłoci wskazane jest również podczas grypy, ataków astmy i kaszlu. Ponieważ działa moczopędnie, należy pamiętać o przyjmowaniu dużej ilości płynów podczas stosowania kuracji nawłocią.
Sposób użycia
Odwar z ziela nawłoci – 1,5 łyżki ziela wsyp do garnka, a następnie zalej 1 szklanką letniej wody. Następnie doprowadź do wrzenia i gotuj przez 15 minut pod przykryciem. Odcedź. Odwaru używa się zewnętrznie, możesz przecierać nim rany, robić okłady lub płukać jamę ustną.
Napar – 1 łyżkę ziela zalej 1 szklanką wrzątku i odstaw pod przykryciem na 20 minut. Następnie odcedź napar. Pij około 0,25-0,5 szklanki od 2 do 3 razy dziennie. Napar stosowany może być wewnętrznie w przypadku schorzeń układu moczowego lub zewnętrznie na rany, wysypki czy też otarcia.
Miód nawłociowy – nawłoć pospolita to roślina miododajna. Miód z nawłoci ma takie same zbawienne dla zdrowia właściwości, co odwar i napar. W smaku jest słodki, choć wyczuwalna jest charakterystyczna gorzko-kwaśna nuta. Regularne stosowanie miodu pomaga w uspokojeniu organizmu, leczeniu chorób dróg moczowych, a także wpływa korzystnie na wygląd skóry.
Przeciwwskazania
Nawłoć pospolita jest rośliną dosyć bezpieczną dla zdrowia, ale nie powinno podawać się jej dzieciom poniżej 12. roku życia ani osobom z niewydolnością serca czy też nerek. W przypadku kobiet w ciąży i karmiących piersią, należy wcześniej skonsultować się z lekarzem.
Choć wiele osób postrzega nawłoć pospolitą jako chwast, ma ona zbawienny wpływ na nasze zdrowie. Cieszy się szczególną popularnością w zwalczaniu chorób układu moczowego, choć dzięki jej przeciwbakteryjnym i antyseptycznym właściwościom doskonale sprawdza się przy dezynfekowaniu i opatrywaniu ran. Znana jest w medycynie od lat i nie bez powodu stosuje się ją po dziś dzień.
