Początki pojawienia się migdałów sięgają regionu śródziemnomorskiego. Przypuszcza się, że migdały mają wspólnego przodka z brzoskwinią, pochodzącego z Południowo-Środkowej Azji. Do Europy zawitały w XVII wieku, dzięki Hiszpanom, którzy sprowadzili roślinę z Kalifornii – stąd często można spotkać się z nazwą ,,migdały kalifornijskie”.
Owoce migdałowca należą do jednych z najbardziej odżywczych orzechów ze wszystkich. W 100 gramach zawierają 575 kalorii. Są bogate w błonnik, witaminę E, białko, potas, wapń, magnez, żelazo, fosfor oraz zdrowe tłuszcze.
Spis treści
Wymagania klimatyczne
Migdałowiec pospolity potrzebuje śródziemnomorskiego klimatu – dlatego trudno o wzrost i rozwój drzewka w krajach chłodnych. Optymalna temperatura, której wymaga drzewko, wynosi 30℃. Co prawda, zamknięte pąki kwiatowe są w stanie wytrzymać temperatury, sięgające nawet -2℃, jednak w okresie kwitnienia, czyli od lutego do marca, giną przy temperaturze 1℃.
Wymagania glebowe
Drzewo migdałowe najlepiej czuje się w glebach gliniastych, o wysokim stopniu przepuszczalności. Można je uprawiać na glebach uboższych w wilgoć, jednak w takim przypadku należy zadbać o dodatkowe nawadnianie. Migdałowiec nie rozwija się w glebach suchych.
Istotne, aby obszar, na którym zamierzamy posadzić migdałowce, być zacieniony. Drzewka należy sadzić w odstępach sięgających 10 centymetrów. Przy większej ilości sadzonek, powinno się zachować 45 centymetrów przerwy między poszczególnymi rzędami. Prawidłowo posadzone drzewko powinno wystawać na wysokość jednego metra ponad poziom gruntu. Wskazane jest zapewnienie regularnego nawadniania i korzystania z nawozu azotowego w przypadku młodych sadzonek.
Pielęgnacja
W przypadku, gdy drzewka migdałowca pospolitego są narażone na znaczną ingerencję niesprzyjających warunków atmosferycznych, takich jak: porywisty wiatr, należy zabezpieczyć sadzonki rusztowaniem.
Drzewka można przycinać dopiero w momencie, gdy skończą rok. Należy to robić na przełomie grudnia i stycznia, kiedy migdałowce pozostają w absolutnym uśpieniu. W rezultacie nowe pędy drzewka powinny być długie i pojawiać się na powierzchni całej sadzonki – jeżeli to zaobserwujesz, oznacza to, że proces przycinania przebiegał prawidłowo. Odpowiednio pielęgnowane drzewo rodzi owoce przez około 5 lat.
Nawadnianie i nawożenie rośliny
Jak to zostało podkreślone – gospodarka wodna odgrywa kluczową rolę w kwestii prawidłowego rozwoju migdałowca pospolitego. Roczne zapotrzebowanie na wodę wynosi, w zależności od rodzaju gleby, między 300 a 400 mililitrów wody na jedną sadzonkę. Dopuszczalne zubożenie wody w glebie wynosi maksymalnie 30%.
Szczególnie ważny jest okres pierwszych dwóch tygodni od momentu zasadzenia drzewka – w tym czasie należy zwrócić szczególną uwagę na poziom nawilżenia gleby i zapewnienie roślinie odpowiedniej ilości wody. Utrzymywanie optymalnego poziomu wilgotności zaowocuje lepszymi plonami w przyszłości.
Najbardziej krytycznym momentem dla migdałowca jest okres kwitnienia, czyli przełom lutego i marca – drzewko jest wtedy wyjątkowo wrażliwe i źle znosi niedobory wody. Kolejnym, trudnym czasem, jest rozwój owoców, trwający od kwietnia do czerwca. Dbanie o odpowiednie nawadnianie rośliny ma kluczowy wpływ na jakość orzechów.
Migdały są trudne do utrzymania nie tylko ze względu na wymagania klimatyczne, ale również ilości dostarczanego nawozu. Późną jesienią i zimą powinno się nawozić drzewa zgniłym obornikiem w ilości 20-25 kilogramów na jedną sadzonkę – podobnie, jak w przypadku nawadniania, jest to zależne od zawartości składników odżywczych w glebie.
Na dwa tygodnie przed spodziewanym kwitnieniem powinno się stosować 3/4 mocznika. Po upływie trzech tygodni od zawiązania owoców, należy uzupełnić glebę o pozostały mocznik. Nawóz można dodatkowo rozpylać na liściach migdałowca w celu pobudzenia wzrostu owoców.
Zapylenie drzew i okres zbiorów
Drzewa migdałowe zazwyczaj nie są w stanie zapylić się samoistnie. Dlatego wymaga się zapewnienia rzędu, złożonego z odmiany zapylaczy – sugeruje się, aby ten rodzaj sadzonek zajmował co trzeci rząd. Pozytywny wpływ na proces zapylania mają również pszczoły, dlatego wskazane jest umieszczenie uli w pobliżu migdałowców – może to zwiększyć urodzaj nawet o 15%.
Po okresie kwitnienia pojawiają się owoce, pokryte zieloną łuską – na tym etapie orzechy w dalszym ciągu nabierają twardości. Pod koniec lipca można zauważyć delikatne otwieranie się łuski. Zbiory następują, gdy łuska zupełnie się otworzy – trwa to zazwyczaj do końca sierpnia. Orzechy migdałowca są zbierane ręcznie – pracownicy ostrożnie strącają je patykami.
Po zakończeniu zbiorów, orzechy są łuszczone i łuskane, a następnie suszone na słońcu, aż ich poziom wilgotności spadnie do około 5% – w przeciwnym razie może pojawić się grzyb. Odpowiednio wysuszone orzechy można przechowywać w szczelnych pojemnikach przez bardzo długi czas.
