Groch zwyczajny jest uprawiany w różnych rejonach świata. Posiada wiele właściwości zdrowotnych. Ma też szerokie zastosowanie w kuchni. Co powinniśmy jeszcze wiedzieć o grochu zwyczajnym?
Groch zwyczajny (łac. Pisum sativum L.) jest rośliną pnącą jednoroczną. W sprzyjających warunkach osiąga wysokość do 2 m. Należy do rodziny roślin bobowatych. Istnieje kilkanaście odmian tej rośliny, ale podstawowa linia podziału przebiega pomiędzy grochem siewnym cukrowym i grochem siewnym łuskowym. Roślina ta jest uprawiana jako warzywo w różnych krajach.
Spis treści
Właściwości zdrowotne grochu zwyczajnego
Groch jest rośliną strączkową, która dużą popularność zyskała na Bliskim Wschodzie. To jedna z najstarszych roślin uprawianych przez człowieka. Jej właściwości doceniane są od dziesięcioleci. W Europie pojawiła się w średniowieczu. Ludzie chętnie ją uprawiają, ponieważ ma małe wymagania i jest łatwa do przetworzenia. Jest solidnym źródłem białka, błonnika i węglowodanów. Groch dostarcza organizmowi również składniki mineralne (żelazo, wapń, fosfor, magnez, potas).
Roślina zawiera też witaminy z grupy B, które łagodzą skutki stresu, chronią układ nerwowy i zapobiegają stanom lękowym. Występuje w nim też witamina A, C, E oraz K. W składzie grochu znajdziemy też sporo antynowotworowych przeciwutleniaczy. Pomaga w zapobieganiu rakowi jelita grubego oraz w leczeniu takich nowotworów jak rak piersi, prostaty, płuc, trzustki, białaczki. Groch jest także doskonałym pokarmem, który odkwasza organizm. Pomoże też w walce z przewlekłą chorobą nerek oraz nadciśnieniem tętniczym. Groch posiada również niski indeks glikemiczny. Gotowany groch stopniowo i powoli uwalnia glukozę, co jest szczególnie istotne dla osób chorych na cukrzycę typu II.
Kto powinien unikać grochu?
Z potraw na bazie roślin strączkowych powinny zrezygnować osoby, które mają wrażliwe żołądki (cierpią na wrzody lub refluks). Nadczynność bądź niedoczynność tarczycy również muszą być powodem ograniczenia ilości spożywanego grochu. || Groch należy do produktów wzdymających, dlatego nie powinno się go łączyć z innymi ciężkostrawnymi daniami.
Groch zwyczajny – zastosowanie w kuchni
Początkowo groch był stosowany jako element paszy dla zwierząt. Jednak z czasem i ludzie zaczęli wprowadzać go do swojej diety. Rośliny strączkowe, a więc właśnie groch, fasola, bób, soczewica czy ciecierzyca, sprzyjają odchudzaniu. Wieki temu groch stanowił podstawę diety przedstawicieli niższych klas społecznych. Naukowcy dowodzą, iż posiłki przygotowywane na ich bazie są bardziej sycące niż te na mięsie typu wołowina czy cielęcina. Najpopularniejszymi potrawami, które zawierają groch, jest zupa grochówka i wigilijna kapusta z grochem.
Groszek zielony, czyli groch łuskowy w fazie zielonej jest najczęściej dodawany do jaj, sałatek, sosów, mięs. Suche nasiona powinny być przechowywane w chłodnych i mało nasłonecznionych miejscach. Jednak początkowo używano jedynie grochu dojrzałego, twardego, mączystego.
Przykładami potraw z wykorzystaniem grochu jest wspomniana już grochówka czy kapusta wigilijna, ale nie są to jedyne pomysły. Można przyrządzić np. puree z groszku, krem z zielonego groszku i szpinaku, stir fry z groszku cukrowego, grzybów i szpinaku, placek z zielonego groszku, puree z zielonego groszku z miętą i kolendrą. 100 gram grochu zawiera w sobie 90 kcal. Co ciekawe groch stosowano również w kosmetyce. Przygotowywano z niego np. kremy odmładzające.
