Fasolnik chiński – właściwości odżywcze, kalorie oraz zastosowanie

Mało znany w Polsce kuzyn fasolki szparagowej fasolnik chiński to bardzo wartościowe, ale przede wszystkim smaczne warzywo. Jakie posiada właściwości? Gdzie znajduje zastosowanie? Sprawdźmy!
Fasolnik chiński nazywany też wspięgą chińską bądź fasolnikiem wężowym należy do rodziny bobowatych. Jego owoce wyglądem przypominają dobrze nam znaną fasolkę szparagową, ale są od niej cieńsze i dużo dłuższe, nie posiadają też włokien. Dojrzały strąk fasolnika ma barwę żółtą lub bordową, a znajdujące się w jego wnętrzu nasiona są białe lub ciemne, nie mniej wartościowe są także jego niedojrzałe strąki, zbierane w formie zielonej. Po ugotowaniu można je podawać jak tradycyjną fasolkę lub przyrządzać z nich ciekawe dania głównie kuchni azjatyckiej.

Pochodzenie i uprawa fasolnika chińskiego

Roślina ta największą popularność uzyskała w Chinach, Tajlandii, a także w amerykańskiej Kalifornii. W Europie uprawy fasolnika najszybciej odnajdzie się we Francji oraz Holandii. Pomimo nazwy ta niezwykle ciepłolubna roślina pochodzi z tropikalnych rejonów Afryki. W Polsce występuje głównie w postaci odmiany botanicznej, tworzącej bardzo długie strąki. Wyróżnia się jej dwie odmiany: fasolnik tyczny, który wymaga podporu, a jego pędy osiągają do 4 m długości, oraz fasolnik karłowy o krzaczastym pokroju z silnie rozgałęziającymi się pędami. Odmiany karłowe potrzebują minimalnych ilości nawozów. Natomiast odmiany tyczne będą wymagały ich trochę więcej, zwłaszcza gdy będą to rośliny z tych dłużej plonujących. Dobrze zatem podziała dokarmianie na początku kwitnienia, zaś pielęgnacja fasolnika ogranicza się do podstawowych zabiegów: nawadniania, odchwaszczania, ochrony przed mszycami i przędziorkami, a także – w wypadku odmian tycznych – odpowiedniego podpierania. Ze względu na wysokie oczekiwania w stosunku do temperatury oraz nasłonecznienia, fasolniki najlepiej wzrastają pod osłonami, ale można je też uprawiać w gruncie, należy tylko pamiętać o cieple, osłonięciu rośliny od wiatru i wspomnianym wcześniej dobrym nasłonecznieniu.

Ponadto trzeba wiedzieć, że fasolnik najkorzystniej rośnie na glebie lekko kwaśnej, wilgotnej i żyznej, ale może być też uprawiany na podłożu bardziej suchym i mniej zasobnym w składniki pokarmowe. W Polsce, najbezpieczniej jest uprawiać fasolnik w szklarniach lub pod folią. W wypadku siewu bezpośredniego sadzenie należy rozpocząć na początku maja, zaś przy zastosowaniu rozsady w drugiej dekadzie kwietnia przygotowuje się ją pod osłonami, a następnie – w trzeciej dekadzie maja – przesadza się ją do tunelu. Należy przy tym uważać, ponieważ bardzo łatwo można uszkodzić system korzeniowy. Pierwsze strąki pojawiają się na roślinie po około 2 miesiącach od siewu. Należy zbierać je sukcesywnie w miarę wzrostu (w postaci zielonej na jarzynkę) lub po całkowitym dojrzeniu (na nasiona).

Fasolnik chiński – kalorie, wartości odżywcze

W 100 gramach fasolnik niesie ze sobą jedynie 47 kalorii. Zawiera przede wszystkim węglowodany (8g), błonnik (8 g) oraz białko (ok. 3 g), a także śladowe ilości tłuszczu (0,4 g) i sodu (4 mg). Ponadto występują w nim prawie wszystkie aminokwasy egzogenne, czyli takie, które nie są wytwarzane w ludzkim organizmie. Poza tym nasiona tego warzywa dostarczają cukrów, potasu, wapnia i magnezu, witamin z grupy B, witaminy C oraz karotenoidów.

Właściwości zdrowotne fasolnika chińskiego

Fasolnik chiński posiada w zasadzie bardzo podobne właściwości zdrowotne do różnych gatunków fasoli. Jak wspomniano wcześniej jest bardzo bogaty w białko, zawiera go zdecydowanie więcej niż mięso, dlatego jego strączki powinny zajadać przede wszystkim osoby będące na diecie wegetariańskiej. Zarówno strąki, jak i nasiona posiadają skrobię oraz substancje, które hamują rozrastanie się tkanek nowotworowych. Ponadto pomagają również usunąć z organizmu cholesterol ze względu na zawartość rozpuszczalnego błonnika.

Przechowywanie i zastosowanie fasolnika chińskiego

Fasolnik najbardziej wartościowy jest od razu po zerwaniu. Da się go przetrzymywać w obniżonej temperaturze, ale jedynie przez tydzień, a przy owinięciu w folię i temperaturze 8°C wytrzyma maksymalnie 10 dni.

Fasolnik można jeść na wiele różnorodnych sposobów. Wartościowe są głównie jego strąki, ale również nasiona. Strąki fasolnika można spożywać na surowo, bądź po obróbce termicznej. Ciekawą propozycję stanowią także w postaci marynowanej i suszonej, zaś po ugotowaniu można je podawać jak tradycyjną fasolkę szparagową lub przyrządzać z nich ciekawe dania kuchni azjatyckiej. Są w smaku delikatniejsze i słodsze od fasoli szparagowej, a co za tym idzie smaczniejsze od niej. Można je spożywać w całości lub pokrojone na kawałki. Wielbiciele tego warzywa tną strąki na pięciocentymetrowe kawałki, smażą w głębokim oleju, podsmażają w woku, gotują na parze albo dodają do zup. W Malezji przyrządza się fasolnik w woku z chili i pastą sambal albo w sałatce kerabu. Warto wiedzieć, że strączki należy gotować bardzo krótko, ponieważ gotowane zbyt długo stają się nazbyt miękkie i tracą smak. Fasolnik chiński świetnie sprawdzi się również jako ,,warzywne spaghetti”, podane z bułką tartą.

Fasolnik chiński jest zatem bardzo wartościowym i smacznym warzywem, które warto wprowadzić do swojego menu, nie tylko po to by je urozmaicić, ale także dla poprawy swojego stanu zdrowia.

Facebook
WhatsApp
Twitter
LinkedIn
Pinterest