Ciągłe narzekania i wieczne niezadowolenie, doszukiwanie się negatywnych aspektów we wszystkim – każdy z nas spotkał choć raz w życiu osobę o podobnym zachowaniu. Być może to nie zgryzota a malkontenctwo? Kim jest malkontent i jak się zachowuje?
Spis treści
Kim są malkontenci?
To osoby, które chcą w taki sam sposób jak inni ludzie uczestniczyć w życiu społeczeństwa i być jego częścią, jednak malkontenci są zwykle w jakiś sposób wykluczani z grupy ze względu na swoje zachowanie. Narzekają i na każdym kroku uwidaczniają swoje niezadowolenie dając upust negatywnym emocjom.
Właśnie dlatego, osoby pozytywne i patrzące na świat ze zdrowym dystansem nie chcą utrzymywać bliższych kontaktów z tymi, którzy wzmagają negatywne emocje. Właśnie dlatego malkontenci nie są raczej duszami towarzystwa, otaczają się ludźmi o podobnych cechach i to właśnie z nimi znajdują wspólny język.
Przyczyny malkontenctwa
Takie zachowanie może mieć podłoże psychologiczne. Malkontenci narzekają, aby być w centrum uwagi i wyraźnie zaznaczyć własne stanowisko w jakiejś sprawie. Być może wynika to z trudnych życiowych doświadczeń, które miały miejsce w przeszłości, np. w dzieciństwie, a które w dorosłym życiu odciskają swoje piętno.
Malkontent może także żyć w głęboko zakorzenionym przeświadczeniu, które podpowiada, że już nic pozytywnego nie może się wydarzyć. Narzekania mogą być spowodowane niepowodzeniami lub niezadowoleniem z obecnej sytuacji życiowej.
Jak malkontenctwo wpływa na życie?
Narzekanie ma szkodliwy wpływ na nasze zdrowie – sprzyja wielu różnym chorobom, naraża nas na wzmożony stres i może nawet powodować depresję. Malkontenctwo często wiąże się z apatią.
Ten sposób życia nie czyni nas kreatywnymi, nie chcemy uczyć się niczego nowego, a wreszcie pozbawiamy się szans na sukces, gdyż w przekonaniu o niepowodzeniu, nawet nie próbujemy go osiągnąć.
Odpychamy od siebie ludzi i czujemy się samotni z tego powodu – znów narzekając, tłumacząc swoje zachowanie oraz obwiniając innych, zatracamy się w błędnym kole negatywnych emocji, które nie prowadzą do poprawy naszego stanu samopoczucia.
Kto ma większą skłonność do narzekania?
Choć uważa się, że to kobiety mają większą tendencję do narzekania i doszukiwania się szczegółów oraz stereotypowego wyolbrzymiania problemów, co jest obiektem wielu żartów, to wbrew pozorom, malkontenctwo coraz częściej dotyka także płci przeciwnej.
Malkontenctwo u kobiet i mężczyzn może objawiać się nieco inaczej. Częściej zdarza się, że kobiety koncentrują się na codzienności, np. tracą zapał do pracy i faktycznie wyolbrzymiają swoje problemy szukając ich tam, gdzie być może wcale ich nie ma, natomiast mężczyźni skupiają swoją uwagę na tym, czego im brak. Mają także skłonność do porównywania się z innymi.
Życie z malkontentem
Bez względu na płeć czy powody, z jakich wystąpiło malkontenctwo – wspólne życie z osobą obarczoną tą uciążliwą cechą może być utrudnione. Malkontent nieświadomie stwarza dystans między sobą, a swoimi bliskimi, co na przestrzeni lat może spowodować wyniszczenie rodzinnych relacji.
Związek z malkontentem może przerodzić się w związek toksyczny, w którym to jedna strona będzie chciała bezskutecznie i na siłę uszczęśliwić swoją niezadowoloną, drugą połówkę.
Malkontentem może okazać się także rodzic, babcia lub dziadek i choć z tymi członkami rodziny wiążą nas nieco inne relacje oraz dotykają nas inne problemy życia codziennego niż np. z małżonkiem, to po dłuższym czasie, przebywanie w obecności tej osoby stanie się po prostu meczące.
Malkontenctwo – czy można się tego pozbyć?
Może to być tylko wada ukochanej osoby, którą da się zaakceptować, ale gdy sytuacja wymyka się spod kontroli, a relacje pogarszają się – warto ze sobą rozmawiać o problemie i skłonić malkontenta do pracy nad sobą, a nawet zgłosić się do specjalisty w celu zasięgnięcia porady. To żaden wstyd, a może poprawić psychiczny komfort życia rodzinnego.
Być może ktoś, kto ma dystans do sytuacji i odpowiednie doświadczenie poparte wiedzą, będzie potrafił pomóc i wskaże aspekty warunkujące trudne zachowanie malkontenta, aby nawet – jeśli nie wyzbyć się trudnych cech charakteru, to przynajmniej lepiej je rozumieć i wiedzieć jak sobie z nimi radzić.
